Dit oorlogsmonument is opgebouwd uit blauwe hardstenen panelen, die tegen de bakstenen muur voor een winkelcentrum geplaatst werden. Het werd opgericht ter ere van strijders, politieke gevangenen, burgerlijke slachtoffers en opgeëisten uit de wijk Blaisantvest en werd geschonken door "gebuurte der Plezantevest - Gasmeterlaan en aanpalende straten" en de wijkafdeling van de Nationale Strijdersbond.

Centraal bevindt zich het monument ter ere van WO I. Dit gedeelte is er sinds 1924. Na de Tweede Wereldoorlog werden er links en rechts van het originele monument panelen bijgeplaatst. Dit ging gepaard met een inhuldiging, op 27 juli 1947.

Het onderste gedeelte is quasi onversierd, de panelen werden iets naar voren aangebracht ten opzichte van de bovenste panelen zodat er in de tussenruimte die zo ontstaat bloemen geplant kunnen worden. Onder deze bloemen bevond zich eerder een ketting, waarvan nu alleen nog de bevestigingshaakjes overblijven. Aan weerszijden van deze bloembakconstructie bevindt zich een halfhoge pijler. Foto's uit 2003 tonen aan dat er zich hierop bronzen sierelementen (wierookvatjes?) aanwezig waren, die toendertijd beschadigd waren en nu verwijderd zijn. Op foto's van juli 1979 is ook te zien dat er toen twee lantarens hingen, die thans eveneens verdwenen zijn.

Op de kroonlijst van het monument staat centraal te lezen : "AAN ONZE DUURBARE DOODEN". Op de kroonlijst van de flankerende panelen staat proximaal "1914" en "1918" en distaal "1940" en "1945". Hieronder bevinden zich dan de panelen met de namen van de gesneuvelden, grotendeels alfabetisch met hier en daar een uitzondering. Het centrale paneel bevat een bronzen laagreliëf. Eronder leest men "GEBUURTE DER PLEZANTEVEST-GASMETERLAAN EN AANPALENDE STRATEN".

Op het reliëf ziet men linksonder een stervende soldaat die op zijn zij ligt, zijn soldatenhelm houdt hij met de linkerhand onder zich vast. De soldaat kijkt omhoog naar een man, naar wie ook nog een andere man achter de soldaat de hand omhoogreikt. Achter deze reikende man bevindt zich een treurend koppel en rechts in het tafereel ziet men een moeder die twee kinderen troostend tegen haar aandrukt. Al deze figuren worden beschermend omvat door de mantel van de grote centrale figuur. Deze spreidt met beide handen zijn mantel wijd open en heeft het hoofd voorovergebogen, als in rouw.

De signaturen op het werk verwijzen naar bronsgieter Lentacker en beeldhouwer Pieter Heckers.