Dit burgerhuis in een eclectische stijl werd in 1912 ontworpen door architect Florimond Vervalcke. De opdrachtgever was handelaar in wijnen en likeuren Henri De Metter (1880-1951), die toen in de Heuvelstraat 100 woonde. Hij was in 1903 gehuwd met Alice Vervalcke (Gent, 1880-Gent, 1935), één van de oudere zussen van de architect. In hetzelfde dossier wordt ook de bouwvergunning voor de woning op nummer 7 aangevraagd, echter in een totaal andere bouwstijl en met andere verhoudingen, zodat ze geen eenheid vormen. Beide woningen De Metter-Vervalcke behoren tot de vroegst gekende realisaties van de toen 22-jarige Florimond Vervalcke, die tijdens het interbellum een bloeiende praktijk zou uitbouwen in Knokke. Daar realiseerde hij talrijke villa’s en hotels in cottagestijl, en uitzonderlijk ook in modernistische stijl.

Beide woningen zijn representatief voor de basisbebouwing van de Tijgerstraat, bestaande uit rijwoningen van twee traveeën en een drietal bouwlagen met eenvoudige lijstgevels. Waar nummer 7 nog volledig aansluit bij de eind-19de-eeuwse neoclassicistische gevels, zoekt Vervalcke in de gevel van nummer 9 aansluiting bij de meer vooruitstrevende stijlrichtingen die de periode voor de Eerste Wereldoorlog kenmerkten.

De rijwoning telt twee bouwlagen boven een souterrain en onder een leien mansardedak met centrale houten dakkapel. De lijstgevel is afgewerkt met een houten geprofileerde kroonlijst met uitgewerkte klossen, en staat op een hoge, hardstenen sokkel met zware imitatiebossage. Het parement is verder opgebouwd uit natuursteen en rode baksteen in sierverband. Onderaan is de gevel opgedeeld in een deur- en een venstertravee, waarbij alle gevelopeningen korfboogvormig zijn en concaaf uitgewerkte dagkanthoeken hebben. In de rechtertravee bevindt zich de houten deur met deurroosters en bovenlicht, en twee hardstenen treden naast een verdwenen voetschraper. Daarboven verlicht een ovaal oculus met glas-in-loodraam de traphal. Links daarvan is in de plint een souterrainvenster uitgewerkt, waarboven een even breed venster de bel-etage verlicht. De eerste verdieping bevat één travee en is symmetrisch uitgewerkt. Een centraal rechthoekig drielicht in witte natuurstenen omlijsting opent de verdieping: de centrale vensterdeur geeft uit op een klein convex balkon, waarvan de balustrade verdwenen is, en wordt geflankeerd door twee smalle vensters. Boven het drielicht, een gevelvlak met rode reliëftegels versierd is. Het geheel ligt in een verdiept gevelvlak waarvan de zijkanten getrapt uitgewerkt zijn. Al het vensterschrijnwerk is recent, op het glas in lood in het traplicht na.

De ontwerper gaf, ondanks het zeer uiteenlopende geveluitzicht, nummers 7 en 9 volgens de bouwplannen toch een identieke conventionele enkelhuisindeling mee. Via de voordeur betreedt men de inkomhal vanwaar korte steektrapjes naar zowel het souterrain als het bel-etageniveau leiden. Op de bel-etage wordt de brede venstertravee van de woning ingenomen door een salon langs de straatzijde die in verbinding staat met een eetplaats. De smalle deurtravee wordt volledig ingenomen door een traphal, waarachter zich in een smallere aanbouw een bureauruimte bevindt. Van de overige verdiepingen is geen planmateriaal beschikbaar. Er kan van uitgegaan worden dat de dienstruimtes zich op het souterrain bevinden en dat de bovenverdiepingen de slaapkamers bevatten.