Appartementsgebouw in zakelijke art-decostijl gebouwd in opdracht van Charles Peeters-Mennen, naar een ontwerp door de architecten Vincent Cols en Jules De Roeck uit 1932. Aanvankelijk werd een bouwaanvraag ingediend voor een half zo breed gebouw, met een meer uitgesproken art-decokarakter en slechts één flat per verdieping. Deze werd een maand later teruggetrokken voor de realisatie van het huidige complex met twee flats per verdieping, op een dubbel bouwperceel. Aannemer Van de Velde stond in voor de bouw, met een structuur in gewapend beton. In 1940 ontwierpen Cols en De Roeck voor dezelfde Peeters-Mennen nog een tweede appartementsgebouw met kantoren en magazijnen (Molenstraat 52-54, Antwerpen).

Associés van 1912 tot 1965, realiseerden Vincent Cols en Jules De Roeck een omvangrijk en verscheiden oeuvre, vooral op het vlak van de woningbouw en de bedrijfsarchitectuur. Tijdens het vroege interbellum kenmerkte hun productie aan burgerhuizen en villa's voor een bemiddeld cliënteel, zich door een behoudende of traditionele vormgeving. In hun appartements-, kantoor- en bedrijfsarchitectuur ontplooiden zij in de jaren 1930 echter een moderne, functioneel zakelijke aanpak, waarvoor het gebouw Peeters-Mennen representatief is.

Het complex omvat zes bouwlagen onder een plat dak, met een gevelbreedte van vijf ongelijke traveeën. De nagenoeg onversierde voorgevel in wijnrode Belvédère-baksteen en natuursteen, vertoont een volkomen symmetrische opbouw in spiegelbeeld, wat niet helemaal strookt met de achterliggende plattegrond. Verticaal legt de compositie de klemtoon op de twee hoger opgetrokken zijrisalieten, met oplopende driezijdige erkers. Horizontaal wordt het gevelfront op klassieke wijze geleed in een natuurstenen sokkel met het middenportaal, en een bovenbouw belijnd door een balkon en de kroonlijst. De bovenste verdieping onderscheidt zich daarbij in geringe mate als een soort attiek. De vensters van de middenpartij met een centrale erker, worden per bouwlaag gevat in een doorlopende omlijsting. Verder is het decor beperkt tot een enkele keperfries als bekroning van de risalieten, en de bewerkte casementen van de houten kroonlijst. Het ijzerwerk van de inkomdeur en het voortuinhek met een eenvoudig rasterpatroon bleef behouden; het stalen schrijnwerk van de vensters werd grotendeels vernieuwd. De fraaie inkomhal is bekleed met geel travertijn op een wit en zwart gevlekte marmeren vloer.

Het appartementsgebouw is opgetrokken op een T-vormige plattegrond met twee zijdelingse lichtschachten, en georganiseerd rond het centrale trappenhuis met lift. De twee appartementen per verdieping zijn van hetzelfde type, met een gelijkwaardige oppervlakte maar een onderling verschillende, weliswaar gespiegelde indeling. Aan de straatzijde bevindt zich de woon- en eetkamer, respectievelijk ingeplant in de diepte en de breedte van de plattegrond, die aansluit bij de hal. De middenzone groepeert de keuken met office en terrasje, en de meidenkamer. De achterbouw omvat drie slaapkamers en de badkamer, bereikbaar via een lange smalle gang. Eén van de flats op het gelijkvloers boet aan ruimte in door de inkomhal en de loge voor de conciërge, die over woonruimte beschikt in het souterrain.