Meergezinswoning in art-nouveaustijl op de hoek van Jan Van Rijswijcklaan en Lange Lozanastraat, gebouwd in opdracht van de rentenier Pierre Joseph Ceulemans, naar een ontwerp door architect Octave Lauwaert uit 1911. Volgens de bouwplannen omvatte de plattegrond een winkel met keuken op de begane grond, twee huurwoningen met woonkamer, slaapkamer en keuken op de bovenverdiepingen, twee mansardes en een zolder. Ceulemans gaf in 1912 aan architect Jacques De Weerdt opdracht voor een gelijkaardig meergezinshuis op de andere hoek van dit bouwblok met de Markgravelei (het huidige nummer 82), maar dat project vond geen doorgang.

Het afgeschuinde hoekhuis telt drie bouwlagen onder een pseudo-mansarde (leien). De sobere lijstgevel met een parement in natuursteen strekt zich over vier ongelijke traveeën uit. De gevelzijde aan de Jan Van Rijswijcklaan wordt beklemtoond door een ondiepe gebogen erker met balustrade, die oorspronkelijk doorliep over de geboste winkelpui. Typisch is het alternerend gebruik van klassieke schouderboogvensters in neorococo, en brede boogvensters met een typisch golvend profiel – oorspronkelijk ook toegepast voor de vitrines – in art nouveau, beide in een geprofileerde omlijsting met onderdorpel. Een grote dakkapel met voluten markeert de hoektravee; de geplande zinken oeuils-de-boeuf werden nog tijdens de bouw vervangen door kleine dakkapellen. De winkelpui werd in 1935 in modernistische stijl verbouwd door architect Petrus de Nijs in opdracht van de poelier Ets. Van Hove, maar is vandaag op zijn beurt gewijzigd.