Deze stadswoning springt in het oog door de keuze van segmentbogige muuropeningen in de sobere neoclassicistische gevel. Deze stadswoning werd gebouwd voor G. Collée naar een plan van 1893 van Hendrik Krekel, die zeer actief was in deze straat. De woning had oorspronkelijk twee bouwlagen onder een mansardedak, maar werd later met een verdieping verhoogd.

Dergelijke woningen vormen de basisbebouwing in de Cuylitsstraat, die zeker aan onpare kant getypeerd wordt door de gave gevelrijen met eind-19de-eeuwse stadswoningen en burgerhuizen van twee tot drie traveeën en twee tot drie bouwlagen met eenvoudige neoclassicistische lijstgevels. De woningen van nummers 7 tot 13 vormen zo'n gevelrij. De erfgoedwaarde van dit type woningen ligt in het feit dat ze samen voor een homogeen straatbeeld zorgen van neoclassicistische lijstgevels, wat uitstekend tot zijn recht komt in het strakke, geometrische stratenpatroon.