Twee Britse militaire ereperken op het kerkhof, elk aan een zijde van de Sint-Petruskerk met doden uit de Eerste Wereldoorlog. Ook andere items rond deze kerk herinneren aan de Eerste Wereldoorlog, waaronder het oorlogsgedenkteken op de hoek van het kerkhof (Dikkebusstraat – Kemmelbergweg) en een glasraam in de kerk.

Historische achtergrond

Het dorp Loker bleef bijna de ganse oorlog in geallieerde handen, behalve in het voorjaar van 1918. Tot dan waren medische posten gestationeerd in het Sint-Antoniusklooster en de bijhorende instelling. Op 25 april 1918 werd het dorp veroverd door de Duitsers. De volgende dag werd het heroverd door de Fransen, de 29ste werd het opnieuw heroverd door de Duitsers, de 30ste april opnieuw door de Fransen. De omgeving van het klooster was het toneel van zware gevechten op 20 mei 1918, maar werd pas tijdens de eerste week van juli definitief veroverd op de Duitsers.

Het kerkhof van Loker werd door Britse medische posten en gevechtseenheden gebruikt van december 1914 tot juni 1917. Eén graf in Plot II rij F werd toegevoegd na de oorlog en was afkomstig van Locre French Cemetery N°. 4 dat op het kruispunt van de wegen Loker-De Klijte en Westouter-Kemmel gelegen was. Op Loker Churchyard liggen drie Britse militairen, die in februari 1915 wegens desertie werden terechtgesteld. Sindsdien zou nooit nog een kerkhof als begraafplaats voor terechtgestelde mensen gebruikt worden.

Kenmerken

Loker Churchyard bestaat uit twee perken, elk aan een zijde van de kerk. Deze twee perken beslaan samen een oppervlakte van circa 1575 vierkante meters. Perk I bevindt zich ten noorden van de kerk. Dit perk wordt omgeven door een haag en is afgesloten met een groen, ijzeren hekje. Links bij de toegang staat het bronzen registerkastje, dat op zijn beurt is ingewerkt in een uit witsteen vervaardigde zuil. Rechts van de toegang ligt de Commonwealth War Graves Commission-infoplaat op een lage, schuine tafel. Perk II bevindt zich ten zuiden van de kerk en is omgeven door een haag. Op de twee perken samen liggen 215 doden begraven, waarvan 184 Britten en 31 Canadezen. Twee Britten konden niet meer geïdentificeerd worden.