Eén van drie Duitse betonnen militaire posten, opgetrokken vóór de Derde Slag bij Ieper langs het geknikte tracé van een loopgraaf, waardoor ze niet gelijk georiënteerd liggen. Dit betreft de meest westelijke constructie van de drie.

Historische beschrijving

Daar waar de omgeving van deze militaire posten na de Eerste Slag bij Ieper nog vrij ‘comfortabel’ in geallieerd gebied ligt, komt de zone ten gevolge van de Duitse gasaanval (22 april 1915) en de daaropvolgende gevechten tijdens de Tweede Slag bij Ieper in Duitse handen, op nauwelijks enkele tientallen meters van de Duitse frontlijn.

In de periode tussen juni 1915 en het begin van de Derde Slag bij Ieper (31 juli 1917) bouwen Duitse eenheden er een heus verdedigingssysteem uit. Ze hanteren hier, net als elders in de Ieperboog een systeem van verdediging in de diepte, bestaande uit drie verdedigingslijnen. De voorste linie is niet zwaar bemand, om het aantal slachtoffers van de vijandelijke beschietingen te beperken. In deze voorste linie worden sterke fortificaties en mitrailleursnesten ingericht, die de vijandelijke opmars in eerste instantie dienen te breken. Tussen de tweede en derde lijn staat het veldgeschut opgesteld en zijn infanterie-eenheden gelegerd die de aanval dienen op te vangen en een eerste tegenaanval dienen uit te voeren. Achter de derde lijn liggen de grotere Eingreifs-Divisionen gelegerd om de tegenaanval uit te voeren.

Het loopgravensysteem bij/achter Cambrai Trench is een goed voorbeeld van deze nieuwe militaire strategie. De drie militaire posten zijn opgetrokken in een loopgraaf, die deel uitmaakt van de voorste Duitse linies ter hoogte van Wieltje, meer bepaald in een verbindingsgang die haaks op Cambrai Reserve ligt. Het gaat om een min of meer getande loopgraaf (cf. stafkaarten/luchtfoto’s), wat verklaart waarom de drie constructies niet gelijk georiënteerd zijn. Rondom de militaire posten worden er eveneens (smal)sporen, paden en prikkeldraadversperringen aangelegd.

Oorspronkelijk staan er in deze omgeving vele tientallen betonnen constructies, die allen in de periode 1916-1917 bijna tegen elkaar zijn opgetrokken en op de eerste dag van de Derde Slag bij Ieper (31 juli 1917) veroverd worden.

Deze zone komt opnieuw pal op de frontlijn te liggen na het Duitse Lente-Offensief (voorjaar 1918). De militaire posten van Cambrai Reserve liggen dan net binnen de Duitse frontlinie, terwijl bijvoorbeeld de nabijgelegen mitrailleurspost van Pickelhaube House in Britse handen is.

Opvallend is dat de meest oostelijke constructie duidelijk anders geconcipieerd is dan de andere constructies. Volgens sommigen zou het kunnen gaan om een commandopost. De belangrijkste redenen voor deze interpretatie zijn o.m. het feit dat de constructie een andere structuur/indeling heeft dan de twee andere militaire posten, het feit dat deze constructie is opgetrokken met een fijner samengesteld beton, en de aanwezigheid van openingen aan oostelijke zijde (= achterzijde), die gebruikt zouden zijn voor het seinen van boodschappen naar de achterhoede.

Op Britse stafkaarten van 11 juli 1917 en van 21 augustus 1917 staat aangegeven dat er bij deze constructies onder meer één loopgraafmortier en één mitrailleurpost zijn ingericht. Het symbool voor de loopgraafmortier staat min of meer op de plaats van de meest oostelijk bewaarde constructie. Maar of dit overeenstemt met de oorspronkelijke functie van deze Duitse militaire post kan niet met zekerheid bevestigd worden, wegens de onnauwkeurigheid en de grote foutmarges op Britse stafkaarten.

De twee andere militaire posten zijn wellicht als manschappenverblijf bedoeld. In het geval van een aanval kunnen de manschappen mitrailleurs hanteren vanaf het dak van deze posten.

In één van deze militaire posten bij het Cambrai-systeem richt Noël Chavasse, geneesheer-chirurg van het Royal Army Medical Corps (RAMC) een hulppost in, na de verovering van dit gebied aan het begin van de Derde Slag bij Ieper. Chavasse, die reeds in 1915 een Military Cross en in 1916 het Victoria Cross ontvangen had wegens heldenmoed, zou aan het begin van de Derde Slag bij Ieper in de omgeving van Cambrai Reserve een hoofdwonde oplopen. Desondanks zou hij op post blijven en gewonden blijven verzorgen in zeer zware omstandigheden, totdat hijzelf twee dagen later ernstig gewond raakt in de buik en arm. Zwaargewond zou hij overgebracht zijn naar het Casualty Clearing Station N° 32 op Brandhoek te Vlamertinge. Hier overlijdt hij op 4 augustus 1917 aan zijn verwondingen. Postuum wordt hem een tweede Victoria Cross toegekend (= V.C. and Bar). Hiermee is hij de enige militair uit de Eerste Wereldoorlog die deze hoogste Britse militaire onderscheiding twee keer ontvangen heeft. Chavasse ligt begraven op Brandhoek New Military Cemetery.

Beschrijving

Vrijstaande, halfondergrondse rechthoekige betonnen militaire constructie met plat dak met verluchtingsgaten. De meest westelijke constructie meet ca. L. 670 x Br. 350cm.

Het beton werd gegoten tegen een houten bekisting. Het beton is verstevigd met ronde wapeningsijzers van ongeveer 1cm dikte, evenals met vlechtwerk. De plafonds/daken zijn wellicht verstevigd met ijzeren profielen. Het beton werd in lagen gestort.

De meest westelijke constructie is min of meer noord-zuid georiënteerd. Het dak is aan frontzijde nagenoeg één meter dik en bevat twee kleine vierkante openingen (verluchting). Aan oostelijke zijde zitten twee deuropeningen, die toegang verschaffen tot twee binnenruimtes (de zuidelijke ruimte zou ca. 207 x 182cm meten), die op hun beurt met elkaar verbonden zijn met een doorgang van 64cm breedte. Aan westelijke, zuidwestelijke en noordwestelijke zijde heeft de constructie enkele beschadigingen (vermoedelijk oorlogsschade) opgelopen.