Herenhuis in cottagestijl gebouwd in opdracht van de bankier Edward Marsily, directeur van de Banque d’Anvers. De bouwplannen uit 1909 zijn gesigneerd door architect Richard Vaes, maar de publicatie van de woning in het architectuurtijdschrift L’Émulation van 1912 vermeldt zijn zoon en schoonzoon Florent Vaes en Joan Coninck Westenberg als auteurs. De schoonbroers Vaes en Coninck Westenberg waren vóór de Eerste Wereldoorlog geassocieerd in een gezamenlijke praktijk die een kantoor deelde met vader Richard Vaes, vermoedelijk officieel de hoofdaansprakelijke van het architectenbureau. Naar analogie met hun eigen tweewoonst, kan het ontwerp van de woning Marsily daarom aan Vaes en Coninck Westenberg worden toegeschreven. Deze rijwoning in halfopen bebouwing beantwoordt aan het type van de stadsvilla, dat in de Bosmanslei en de Van Putlei het merendeel van de bebouwing uitmaakt. De pittoreske architectuur onder invloed van de Engelse 'Old English'-stijl, die traditionele en regionalistische stijlkenmerken koppelt aan een op huiselijkheid gerichte vernieuwing van de wooncultuur, is één van de hoofdstromingen in het werk van de jonge Vaes en Coninck Westenberg, naast het meer klassieke beaux-arts burgerhuis. Vergelijkbaar zijn de huizen Magée, van der Groen en Engeringh in de Bosmanslei en de Van Putlei.

Het gebouw op een rechthoekige plattegrond omvat een souterrain en twee bouwlagen, onder een complex zadeldak (pannen). Opgetrokken in rood gevoegde baksteenbouw, schaars verwerkt met natuursteen, wordt het karakter in grote mate bepaald door houten stijl- en regelwerk van de topgeleding, met beraping in de fries. De typische kenmerken van de cottagestijl, vrij geïnspireerd op 16de-eeuwse Engelse renaissance-voorbeelden, worden verwerkt tot een speelse, schijnbaar organisch gegroeide architectuur. De gevelopstand strekt zich in een asymmetrische en contrastrijke compositie uit over de drie gevelzijden van het volume, met een evenwichtige verdeling van open en gesloten delen. De vensterordonnantie die de indeling van het interieur weerspiegelt, is gericht op een doelmatige verlichting van de vertrekken. L’Émulation meldt in dit verband: “Les architectes Vaes et Westenberg ont réussi, en étudiant conscieusement cette construction dans ses moindres détails, en traduisant dans les façades l’expression sincère du plan, à produire une oeuvre moderne, sans prétention, bien personnelle toutefois, originale et charmante.” Opvallend is de verscheidenheid in afmeting en vorm van de vensters - van grote veellichten tot kleine oculi, en de verzorgde detaillering van het schrijnwerk met houten kruiskozijnen en glas-in-loodramen. De hoekpartij krijgt een belangrijk accent door de inkom bestaande uit een open pijlerportaal en een rondboogloggia, en het afgeschuinde drielicht met smeedijzeren balkon erboven. De brede zijtravee van de voorgevel wordt gemarkeerd door een bow-window, en een oorspronkelijk volledig houten, tweeledige puntgevel. Deze laatste vindt zijn pendant in de dakkapel met windwijzer van de zijgevel, waar een erker en een hoge schoorsteen de cosy-corner aangeven. Het voortuinhek werd gedeeltelijk verwijderd.

Volgens de bouwplannen is de plattegrond georganiseerd rond de ruime traphal met bovenlicht, die op de begane grond integraal deel uitmaakt van een doorlopende suite van woonvertrekken. De hal met biljart en open trap in het centrum van de woning, staat via een open boog in verbinding met de woonkamer aan de tuinzijde, die uitgeeft op het terras. De woonkamer wordt aan de korte zijde geflankeerd door een cosy-corner met open haard, en verder neemt de eetkamer met office de straatzijde in. Behalve de kelders biedt het souterrain ruimte aan de keuken met keukenlift vooraan, en de wasplaats achteraan; de slaapkamers nemen de bovenverdieping in. Het interieur met parketvloeren onderscheidt zich eveneens door de verzorgde detaillering van het houtwerk, met name de lambrisering van de cosy-corner.