Dokterswoning in neorococostijl gebouwd in opdracht van de oogarts Albert Van Horenbeeck, naar een ontwerp van zijn broer, ingenieur-architect Paul Herbert Van Horenbeeck uit 1956. Het voorname rijhuis met een natuurstenen lijstgevel van vijf traveeën, omvat drie bouwlagen onder een plat dak.

Het rijk versierde gevelfront met een klassiek hoofdgestel, vormt een opvallend late toepassing van de beaux-artstijl, en is daarmee een extreem voorbeeld van het naoorlogse traditionalisme. De typologie beantwoordt aan het vroeg-20ste-eeuwse herenhuis, daar waar de ornamentatie op stilistisch correcte wijze is ontleend aan de lokale Lodewijk XV-stijl. De compositie legt de klemtoon op de middenas, met een inkomrisaliet dat uitmondt in een golvend kuifstuk met rocailles. Het verder asymmetrische gevelschema weerspiegelt de indeling van het interieur, waarbij een driezijdige erker en een aansluitend drielicht de hoofdvertrekken - salon en master bedroom – accentueren. De omlijste deur en vensters hebben een schouder- of steekboogvorm, met een rocaillesleutel, een geprofileerde lekdrempel en een smeedijzeren borstwering naar 18de-eeuws model. Het houten vensterschrijnwerk en de smeedijzeren vleugeldeur zijn bewaard; de garagepoort is vernieuwd, het voortuinhek is verwijderd.

Plattegrond en indeling zijn representatief voor het type van de naoorlogse dokterswoning, waarvan er in dit straatgedeelte meerdere voorkomen zoals nr. 10, 12 en 22 (zie ook straatinleiding). Volgens de bouwplannen wordt de centrale traphal met lift op de begane grond geflankeerd door de garage en de dokterspraktijk, die uit een wachtzaal, een consultatieruimte en een operatiekamer bestaat. De eerste verdieping omvat de leefruimten, met een L-vormige suite van bibliotheek, salon, eetkamer en woonkamer, de keuken en een gevelbreed terras aan de tuinzijde. De tweede verdieping biedt ruimte aan vier slaapkamers, een logeerkamer, twee badkamers, een naaikamer en een linnenkamer.