Burgerhuis in sobere art-decostijl, naar een ontwerp door architect David Moëd uit 1928, uitgevoerd in 1929. Opdrachtgevers waren Jehuda Isidore Lux (°Krynica, 1888) en zijn echtgenote Tonia Wellner (°Podgórze, 1889). Het echtpaar van Pools-Joodse origine werd samen met hun veertienjarige jongste zoon Marcel Salomon (°Antwerpen, 1927) op 31 oktober 1942 met het XVIIde transport vanuit de Kazerne Dossin naar Auschwitz gedeporteerd en omgebracht. Hun oudste zonen Aaron Joseph (°Antwerpen, 1921) en Michel Henri (°Antwerpen, 1921) werden in juli 1942 als vluchteling geregistreerd in het Zwitserse La Chaux de Fonds.

De woning Luks-Wellner behoort tot de vroegste werken van de Joodse architect David Moëd, die vermoedelijk eerder dat jaar met zijn carrière van start was gegaan. In de jaren 1930 zou hij naam maken met standingvolle modernistische flatgebouwen, veelal voor Joodse opdrachtgevers. Hij wist in mei 1940 met vrouw en kinderen bezet Europa te ontvluchten, dankzij een irregulier visum verstrekt door de Portugese consul in Bordeaux. Zij vestigden zich in de Verenigde Staten, waar David opnieuw een architectenpraktijk uitbouwde. Moëd overleed in 1991 in Israël. De woning Luks-Wellner neemt samen met de aanpalende woning Steens het vroegere eigendom Gits in, een ruim perceel dat voordien slechts achterin de tuin was bebouwd met een pittoresk landhuisje en duiventil, ontworpen door architect Joseph Hertogs in 1907. Georges Gits (1839-1923) was als schepen en waarnemend burgemeester van Antwerpen in de periode 1882-1892, verantwoordelijk voor het rechttrekken van de Scheldekaaien.

Deze rijwoning met een overwegend bakstenen lijstgevel op een sokkel van natuursteen, telt twee bouwlagen en een pseudo-mansarde (pannen). Met een asymmetrische compositie van twee ongelijke traveeën, vertolkt de opstand de indeling in hoofd- en nevenvertrekken van het interieur. De klemtoon ligt op de brede zijtravee, gemarkeerd door een driezijdige erker met geprofileerde posten en aansluitend balkon. Verder bestaat de indeling uit brede raampartijen, en een inkomdeur met zijlicht onder een gestrekte houten luifel. Het parement met een gering vlakreliëf combineert op decoratieve wijze partijen in liggend en staand metselverband, en is ter hoogte van de erker discreet versierd met ornamenten in geometrische art deco. Het houten schrijnwerk van de deur en vensters bleef behouden; de keldertoegang in de voortuin is het gevolg van een latere ingreep.

De plattegrond wordt over de volledige breedte opgedeeld door de ruime traphal, die op de begane grond het centrum vormt van een doorlopende suite met het salon aan de straatzijde en de eetkamer met office en terras aan de tuinzijde. De keuken en een speelkamer voor de kinderen van het gezin nemen de achterbouw in. Op de bovenverdieping bevinden zich vijf slaapkamers, waarvan de twee kleinste in de achterbouw, en een badkamer. Het dakniveau telt drie overige kamers, een badkamer en twee mansardes. Van het bewaarde interieur is vooral de fraaie houten trap met geribde stijlen het vermelden waard.