Geheel van twee gekoppelde burgerhuizen in eclectische stijl gebouwd in opdracht van Louis Van Snick en H.-A. Maelfeyt, naar een ontwerp door Jules De Vroey uit 1905. Het project behoort tot het vroege oeuvre van de architect, die vermoedelijk actief was vanaf omstreeks 1905, maar wiens carrière in de schaduw lijkt te hebben gestaan van die van zijn tien jaar oudere broer, de veel bekendere architect Jan De Vroey. De broers waren allebei met hun praktijk gevestigd te Berchem, en overleden in hetzelfde jaar.

Beide rijwoningen met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën, tellen drie bouwlagen oorspronkelijk onder een zadeldak; de mansarde van nummer 7 werd in 1912 toegevoegd. De lijstgevels zijn opgetrokken in gele baksteen verwerkt met natuursteen, op een arduinen plint. Ontlastingsbogen en casementen in rode baksteen verlevendigen het parement, dat verder op borstweringen of in boogvelden wordt opgefleurd door mozaïekpaneeltjes met bloemenranken. Subtiele variaties in de detailuitvoering en de vorm van de muuropeningen, maken een duidelijk onderscheid tussen beide woningen. De asymmetrische gevelcompositie met een horizontale geleding en een klassiek hoofdgestel, legt telkens de nadruk op de brede zijtravee, in overeenstemming met de indeling van het interieur. Een rechthoekige erker met bekronend balkon markeert de benedenverdieping van nummer 7; eenzelfde erker op de bovenverdieping van nummer 9 werd later verwijderd. Het houten schrijnwerk van deuren en vensters werd gedeeltelijk vernieuwd, het smeedijzeren voortuinhek bleef behouden.

Beide woningen hebben een identieke plattegrond die uit een hoofdvolume en een lagere achterbouw bestaat, gekoppeld volgens spiegelbeeldschema. Volgens de klassieke typologie van de burgerwoning wordt op de begane grond een suite van salon, eetkamer en veranda met bovenlicht, geflankeerd door de inkom, het trappenhuis en de keuken.