Burgerhuis in eclectische stijl, volgens de bouwaanvraag van 1910 voor eigen rekening gebouwd door de aannemer Eugène Van Beylen. Qua type is de rijwoning sterk verwant met de aanpalende, eveneens door Van Beylen opgetrokken woningen. Waar het ontwerp oorspronkelijk voorzag in een stucbepleistering en een rijkere bekroning door een gebroken fronton en een groot dakvenster, werd de gevel in een vereenvoudigde versie uitgevoerd. De woning onderging in 1977 een renovatie met respect voor het oorspronkelijke karakter, onder leiding van architect Jan Willems.

Twee ongelijke traveeën breed, telt de rijwoning drie bouwlagen onder een pseudo-mansarde. De lijstgevel heeft een sober parement uit roomkleurige baksteen, schaars verwerkt met natuursteen op een arduinen plint, en geleed door kordons en een klassiek hoofdgestel. In overeenstemming met de indeling van het interieur, legt de asymmetrische gevelcompositie de klemtoon op het brede zijrisaliet. Driezijdige, grotendeels houten erkers lopen over de eerste twee bouwlagen op, met een gietijzeren balkon als bekroning. Achtereenvolgens werden getoogde, rechthoekige en rondboogvensters toegepast, met een entablement of een paneel op de borstwering als enig decor. Het houten schrijnwerk van de deur en de vensters bleef behouden, evenals het fraaie smeedijzeren voortuinhek.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van de burgerwoning, met een hoofdvolume en een lagere achterbouw. Volgens de bouwplannen vormt de begane grond een suite van salon, eetkamer en veranda met bovenlicht, geflankeerd door de inkom, het trappenhuis en de keuken. De eerste verdieping telt drie slaapkamers en een 'cabinet de toilette', en de tweede verdieping twee slaapkamers, met nog drie overige kamers op de mansarde.