Modernistisch landhuis in 1957-1958 ontworpen door Lucien Jacques Baucher, Jean-Pierre Blondel en Odette Filippone. De ruime villa is gelegen op een groot sterk hellend perceel in het beschermde landschap van Zevenbronnen en omgeving. Bebouwing was hier slechts toegestaan op percelen van minstens 50 are. Aanvankelijk vormde het perceel een geheel met het ernaast gelegen terrein (vandaag nummer 17), eveneens bebouwd door Blondel en Filiponne (Villa Claude Blondel). Recent werd de villa Blondel-Bricoult uitgebreid.

De villa Blondel-Bricoult werd gepubliceerd in toenmalige architectuurtijdschriften. Ze geldt tot op vandaag als een van de meest opmerkelijke landhuizen die ontstonden uit de tienjarige samenwerking tussen Baucher, Blondel en Filippone (tussen 1952 en 1963). Kenmerkend zijn de doordachte ruimtelijke organisatie en een volledige afstemming op het reliëf en het uitzonderlijk uitzicht. Omwille van de zorgvuldige afstemming op de natuurlijke context wordt vaak naar de villa verwezen als een voorbeeld van regionalistisch modernisme. Gelegen op de kam van het dal van Zevenbronnen geniet ze van een weids uitzicht over de bossen en de vijvers.

Oorspronkelijke ontworpen als een villa met één bouwlaag verzonken tegenover het straatniveau. De villa strekt zich uit over de breedte van het terrein en heeft een beperkte diepte. Heldere open plattegrond met een eenvoudig circulatiesysteem en een combinatie van een orthogonaal plan met een schuine lijnvoering. De garage bevindt zich in een apart gesloten bouwvolume aan de noordzijde (straatzijde) en bakent een omsloten toegangszone af. Inkom, dienstruimtes en de circulatie aan straatzijde. Daarachter liggen naast elkaar geschakeld een grote woonkamer, drie slaapkamers en een speelkamer. De ruimtelijke opbouw volgt vanaf de inkomhal nauwgezet de helling van het terrein. De grote woonkamer wordt door een open haard opgedeeld in een zithoek en een eetgedeelte. De slaapkamers volgen 'in cascade' afdalend de helling, van elkaar gescheiden door verzelfstandigde wanden met ramen van vloer tot plafond. Scheidingswanden telkens licht tegenover elkaar verschoven zodat een geleed volume ontstaat (individualisering van de ruimtes). Verspringend lessenaarsdak met verticale daglichtopeningen. In het interieur ontstaan door de niveauverschillen en de dakenstructuur interessante ruimtelijke relaties en een serie van perspectieven.

Gevarieerde volume-opbouw. Aan straatzijde gesloten gevels. Alle glasvlakken zijn gericht op het uitzicht (het zuiden). Beglaasde deuren naar de terrassen (woonkamer en slaapkamers) steeds in de oostgevels. De oostgevel aan de keuken heeft een markante vormgeving met uitspringend betonnen kader. Gesloten gevelvlakken glad bepleisterd (wit) met een zorgvuldige compositie van kleine raamopeningen (smalle horizontale of verticale openingen met schuine lijnen). Buitenschrijnwerk in gelakt aluminium. Goten en daken in zink. De hoog uitstekende schouw in baksteen vormt een opmerkelijk sculpturaal element.

Vanaf 2000 werd de Villa Blondel-Bricoult twee keer uitgebreid aan de oostzijde (bouwaanvragen gedateerd 2003 en 2008, architecten Arts&Architecture, Brussel). In deze opeenvolgende uitbreidingen werd de keuken naar de oostzijde toe uitgebreid (volume met gevelbekleding en latwerk in hout). De bestaande garage werd afgebroken en vervangen door een nieuwe vleugel met splitlevels op drie niveaus (garage, slaapkamer en fitness). De schouw werd afgebroken. De indeling en het uitzicht van de rest van de villa werd in grote lijnen bewaard.

In 1963 diende mevrouw Claude Blondel een bouwaanvraag in voor de bouw van een conciërgerie op het perceel, met als architecten Blondel en Filippone. Deze diende zich te situeren op plaats waar zich vandaag de villa Claude Blondel bevindt (zie Kleine Verbindingslaan nummer 17). Het uitgevoerde ontwerp stemt echter enkel naar volume overeen met de ingediende bouwaanvraag.