Deze eind-19de-eeuwse neoclassicistische burgerwoning valt op door de houten erker die rond 1913 tussen de twee bestaande balkons werd toegevoegd naar ontwerp van architect L. Huysmans. De woning telt drie traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak en heeft een bepleisterde en beschilderde lijstgevel die volgens de eind-19de-eeuwse conventies is opgebouwd en afgewerkt: houten kroonlijst op klossen en modillons, hardstenen plint, kordons en doorlopende onderdorpels, imitatievoegen op begane grond, regelmatig geplaatste rechthoekige muuropeningen die op de verdiepingen zijn omlijst, centraal vensterrisaliet met imitatievoegen, balkon en erker. De woning is een representatief voorbeeld van de basisarchitectuur op het Zuid, en is gelegen in een goed bewaarde rij van gelijkaardige woningen, wat bijdraagt tot de authenticiteit van de woning.