Appartementsgebouw in naoorlogs modernisme gebouwd in opdracht van mevrouw Arendt-de Beukelaer, naar een ontwerp door architect Karel Van Riel uit 1953. Gelegen op de hoek met de Kruishofstraat en drie bouwlagen hoog, omvat het gebouw in totaal vier appartementen. Het ontwerp gaat terug op een eerdere realisatie van Van Riel en zijn toenmalige vennoot Maurice Janssens: het appartementsgebouw “De Kruishoek” op de hoek van de Jasmijnstraat en de Kruishoekstraat uit 1938-1939. Met een afgeronde hoekpartij hebben beide gebouwen niet alleen hun inplanting, volume en opstand gemeen, ook het opvallend karakteristieke gevelparement, het schrijnwerk en de detaillering zijn quasi identiek. Vanaf het begin van zijn loopbaan omstreeks 1930 legde Van Riel zich in het bijzonder toe op de eigentijdse typologie van het appartementsgebouw, tot de Tweede Wereldoorlog in een gemeenschappelijke praktijk met Janssens. Vanaf de jaren 1950 maakte hij vooral naam met grootschalige bouwprojecten in de ziekenhuis- en de bedrijfsarchitectuur. Ondanks de inspiratie op een vijftien jaar oud modernistisch ontwerp, onderscheidt het appartementsgebouw Arendt-de Beukelaer zich door zijn eigentijdse allure en oorspronkelijke vormgeving van de veeleer banale conventionele jaren 1950-productie aan flatgebouwen, die in deze wijk overheerst.

Het met een structuur in gewapend beton opgetrokken gebouw, heeft een decoratief gevelparement in baksteen op een plint in arduin. Nadrukkelijk horizontaal geleed is de gevel opgebouwd uit een lage pui, die als sokkel fungeert voor de rijzige bovenbouw. Het onderscheid tussen beide wordt geaccentueerd door het verzorgde metselwerk, met een uitgesproken contrast in textuur, kleur en metselverband. Voor de pui zijn rood gevoegde klamplagen van donkere baksteen toegepast, die twee aan twee staand of liggend een mozaïek in dambordpatroon vormen. De bovenbouw is opgetrokken uit lichte baksteen (klampsteen gris) in een platvol gevoegd Noords of kettingverband, doorlopend en vlak uitgevoerd zonder enige profilering. De strakke hoekcurve, die is doorgetrokken in het schrijnwerk van de hoekramen en hun beglazing, bepaalt met de arduinen puilijst en de breed overstekende betonnen daklijst het gestroomlijnde karakter van deze architectuur. Opmerkelijk is het gebruik van houten blokramen in het vlak van de gevel of licht uitspringend als erker, die liggend en volgens een regelmatig patroon het gevelveld doorbreken. Formaat en raamverdeling weerspiegelen de functionele en ruimtelijke indeling van het interieur: grote brede raampartijen voor de woonkamers, kleinere voor de slaapkamers en compacte zeslichten voor de badkamers en de kantoorruimten van de begane grond. De houten deur en één van beide garagepoorten is bewaard, evenals het voortuinhek in stalen buis. Voortuin beplant met een lork, klimrozen, lavendel en heide.

Het gebouw telt twee appartementen van ongelijke grootte per verdieping, waarbij het centrale trappenhuis met een halfronde wenteltrap zich achteraan in de oksel bevindt. Het grote appartement aan de zijde van de Kruishofstraat bestaat uit een L-vormige woonkamer en twee slaapkamers aan de straat, met de badkamer, de keuken en het terras achteraan. Het kleine appartement zijde Hazelarenstraat telt slechts één slaapkamer, met de woonkamer en de badkamer aan de straat. Behalve de inkomhal en de garages, neemt volgens de bouwplannen een kantoorsuite de begane grond in.