Meergezinswoning in naoorlogs modernisme gebouwd in opdracht van P. De Schepper, naar een ontwerp door de architecten Marc Appel en Jan Welslau uit 1955 (inscriptie). Het programma omvat de ruime bel-etagewoning van de opdrachtgever die twee niveaus beslaat, en een bescheiden gelijkvloerse flat wellicht bestemd voor een inwonende ouder of huurder. Het project behoort tot het vroege werk van de architecten, die in 1946 als jonge associés debuteerden met het bekroonde wedstrijdontwerp voor het Provinciaal Veiligheidsinstituut, een complex opgetrokken in 1949-1954 (Jezusstraat 28, Antwerpen). Tijdens deze periode realiseerden zij meerdere stadswoningen, landhuizen en appartementsgebouwen, die zich door een herkenbare signatuur in progressief opzicht onderscheidden van de dominante, conventionele architectuurstrekking van het moment. Ook de veeleer bescheiden woning De Schepper is representatief voor de vernieuwende typologie, de expressieve vormgeving en het eigentijdse materiaalgebruik, eigen aan de architectuurproductie van Appel en Welslau uit de jaren 1950.

Met een gevelbreedte van 8,50 m, telt het rijhuis drie bouwlagen onder een plat dak. Een gewapend betonskelet van vloerplaten en pijlers maakt de hoofdstructuur van het gebouw uit, in combinatie met metselwerk. Het raster van deze constructie wordt doorgetrokken in de voorgevel, die volgens eenzelfde skeletstructuur in drie ongelijke traveeën is opgedeeld. Aanvankelijk was het de bedoeling het gevelskelet net als de beschermende korte luifel in gebouchardeerd zichtbeton uit te voeren, maar in de definitieve versie van de bouwplannen werd gekozen voor een bekleding van posten en balken in Jurasteen. Deze gelige natuursteen is contrastrijk gecombineerd met wit geglazuurde baksteen voor de scheimuren, arduin voor de plint, en oorspronkelijk donkerkleurige maar vandaag witgeschilderde baksteen voor de fries. Typische houten blokramen als gevelinvulling, met sandwichpanelen van het type Glasal in de borstwering en schrootjes in het bovenlicht, splitsen het gevelraster in kleinere eenheden op. Volgens het gevelontwerp werd dit structureel compositieprincipe ondersteund door een voor de periode kenmerkend kleurschema: antracietkleurig schrijnwerk, sandwichpanelen in wit met accentvlakken in geel, blauw en grijs, en een witgelakte houten kroonlijst. In de huidige toestand is al het schrijnwerk witgelakt, met panelen in vier tinten olijfgroen, grijs en beige. De garagepoort werd vernieuwd en het eenvoudige smeedijzeren voortuinhek verwijderd. Waar de bouwplannen 'flagstone'-bestrating voorzien in combinatie met gazon of beplanting, is de voortuin vandaag gekasseid. De achtergevel heeft een sober parement uit klampsteen.

Waar de gelijkvloerse flat aan een compacte plattegrond beantwoordt, ingeschakeld tussen de inkom, de traphal en de garage, kenmerkt de bel-etagewoning zich door een open planopvatting van een grotere ruimtelijkheid. Opmerkelijk is de cirkelvormige wenteltrap die zich achteraan in de hoek van het gebouw bevindt, verlicht door een verticale strook glasstenen. Het woonniveau van de bel-etagewoning bestaat uit een ruime L-vormige woonkamer en eethoek, die volgens de bouwplannen flexibel worden opgedeeld door een golvende afscheiding, wellicht een harmonicawand of een gordijn. Blikvanger is de organisch vormgegeven open haard, vermoedelijk plastisch uitgevoerd in beton en ‘flagstone’. De eethoek en de flankerende keuken geven aan de tuinzijde uit op het terras, dat zich boven de uitbouw van de begane grond uitstrekt. De tweede verdieping die met inbouwkasten is uitgerust, biedt ruimte aan drie slaapkamers en de badkamer. De gelijkvloerse flat omvat een woonkamer, een slaapkamer, en een keuken annex badkamertje.