Beeldbepalende torengebouwen deel uitmakend van het vakantieoord zogenaamd "Park Atlantis" of "Torenhof-Blekkaard", de gebouwen van de Superblekkaard maken in belangrijke mate deel uit van de skyline van De Haan en liggen achter een beschermde duinenrij op 800 meter van de zee. Het volledig omheinde vakantiepark, opgericht in 1958, van 10 hectare groot heeft een belangrijke impact op de wijk Heide-Vosselag en verschaft(e) er werkgelegenheid voor een groot aantal mensen.

Het vakantiepark ontstaat op de gronden van het landhuis "Torenhof", toenmalig eigendom van de grootgrondbezitter en projectontwikkelaar Pierre Vandaele uit Oostende. Hij verkoopt het domein circa 1930 en na enkele eigendomswijzigingen komt het in handen van de socialistische VZW Vrienden van de Arbeidersjeugd. Eerst wordt het landhuis ingericht als café en worden er kamers verhuurd. Stilaan wordt het vakantiedomein met bijkomend logies en tentenkampen uitgebouwd. Na de toekenning in 1936 van een week betaald verlof aan de arbeiders groeit de noodzaak aan een groot aantal vakantieverblijven. Er worden door de regering in 1948 kredieten voorzien tot het oprichten van vakantiedorpen, zo ook "Park Atlantis". In 1959 wordt het vakantiedomein officieel opengesteld. In 1966 volgt de aanleg van een zwembad en in 1971-1974 wordt de Superblekkaard met beide torengebouwen ontworpen door architecten Marcel Dubois en Jaminin Associés (Luik) gebouwd. Vanaf 1984 staan de gebouwen leeg, de VZW verkoopt in 1988 het domein aan de Oostendse vastgoedmakelaar Jean Claude Van Biervliet die er een echt vakantiepark van maakt. In 1997 wordt het domein openbaar verkocht. Tegenwoordig wordt het beheerd door een immobiliënkantoor, de appartementen zijn verkocht aan particulieren of worden verhuurd. Ondertussen zijn een aantal gebouwen verdwenen.

De Superblekkaard bestaat uit twee gelijke, pyramidaalvormige appartementsgebouwen met bovenaan beschilderd opschrift "PARK ATLANTIS" op de zuidelijke eindgevel. Monumentale betonbouw als het ware opgebouwd uit een trapsgewijze opeenstapeling van cellen. Elke leefeenheid wordt omkaderd door een zeshoek, vormgegeven door de tweezijdige luifels waardoor het uitzicht van een honingraat ontstaat. De brede deurvensters geven uit op tweezijdige balkons met grijze beton afstekend tegen de witte gevels. Ingangsgedeelten aan de oostzijde met veelhoekige, torenvormige en bovendaks uitstekende, polygonale liftkoker bekleed met grijze betonplaten. Op de sokkel van de gebouwen witbepleisterde muren met doorlopende bas-reliëfs met abstraherende voorstellingen.