Burgerhuis in pittoreske art-nouveaustijl gebouwd in opdracht van Emiel Delin, naar een ontwerp door architect Modest Van Nieuwerburgh uit 1902. De violist en componist Emiel Delin (Laken, 1873-Wilrijk, 1947), studeerde viool en piano bij Peter Benoit, en contrapunt en fuga bij Lodewijk Mortelmans. Van 1925 tot 1942 was hij docent notenleer aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium van Antwerpen. Als componist lijkt Delin vooral op het gebied van het Vlaamse lied actief te zijn geweest, maar hij schreef ook piano- en kamermuziek, koor- en orkestwerken. Van architect Van Nieuwerburgh is in Antwerpen enkel werk terug te vinden van vóór de Eerste Wereldoorlog. Omstreeks 1905 nam hij het architectenbureau van zijn vader Emile over, met wie hij sinds omstreeks 1898 had samengewerkt. De woning Delin, die tot zijn vroegste zelfstandige werken behoort, is representatief voor de gematigde art nouveau die hij in deze periode beoefende. Het laatst gekende bouwproject van Modest Van Nieuwerburgh in Antwerpen dateert uit 1914, na de Eerste Wereldoorlog was hij in Aarschot gevestigd.

Met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën, telt de bescheiden rijwoning drie bouwlagen onder een gemansardeerd zadeldak (pannen). De lijstgevel is opgetrokken uit geel baksteenmetselwerk in kruisverband, decoratief verwerkt met rode baksteen voor speklagen, ontlastingsbogen en hoekblokken. Van natuursteen werd schaars gebruikt gemaakt voor de kozijnen en waterlijsten, en van arduin voor de plint en dorpels. In overeenstemming met de interieurindeling, legt de asymmetrische gevelcompositie de klemtoon op het brede zijrisaliet. Dit laatste wordt achtereenvolgens gemarkeerd door een korfboogvierlicht en een breed rondboogvenster, en mondt uit in een puntgevel. Het trappenhuis manifesteert zich in de smalle inkomtravee door afwijkende niveaus in entresol. Opmerkelijk is de detaillering van het deurentablement in een uitgesproken art-nouveauvormgeving, en van de houten kroonlijst die een zekere cottage-allure oproept. Eén van de borstweringen is groen en geel betegeld in ruitpatroon; wellicht droeg de geveltop oorspronkelijk een sgraffitoversiering. Het houten schrijnwerk van de deur en vensters met kleine roedeverdeling is bewaard, evenals de smeedijzeren keldertralie.

De plattegrond beantwoordt aan de typologie van de bel-etagewoning, waarbij de lage begane grond ruimte biedt aan de inkom, de (spreek?)kamer en de keuken. Het salon en de eetkamer, wellicht met office, nemen de bel-etage in; de gemansardeerde tweede verdieping herbergt de slaapkamers.