Twee bescheiden rijhuizen in neoclassicistische stijl, gebouwd in opdracht van Edgard en Xavier De Jonghe, naar een ontwerp door de aannemer-bouwmeester Corneille Joseph Kennes uit 1887. De gebroeders De Jonghe waren brouwers uit Willebroek, die de panden wellicht als vastgoedinvestering lieten optrekken. Het bouwproject omvatte nog een derde woning van hetzelfde type maar met een extra halve verdieping, waarvan de rijkere stucbepleistering bij een recente gevelrenovatie werd vernieuwd (Markgravelei 101). Deze eenvoudige architectuur is representatief voor het conventionele neoclassicistische woningtype, dat in de tweede helft van de 19de eeuw de doorsnee bebouwing van de Markgravelei uitmaakte.

Beide rijwoningen tellen twee bouwlagen en drie traveeën onder een zadeldak (pannen). De bepleisterde en beschilderde lijstgevels met een arduinen plint, zijn horizontaal geleed in de pui met schijnvoegen en puilijst, en de bovenbouw afgewerkt door een klassiek hoofdgestel met een houten kroonlijst. De opstand volgt een regelmatige compositie met rechthoekige muuropeningen en doorlopende lekdrempels. Waar de gietijzeren vensterleuningen bewaard bleven, is het schrijnwerk van deuren (?) en vensters vernieuwd.

De plattegrond beantwoordt telkens aan de klassieke typologie van het burgerhuis, met een voorbouw en een smalle achterbouw in entresol. Zoals gebouwd omvat de begane grond een voor- en een achterplaats, geflankeerd door de inkom, het trappenhuis en de keuken. Een grote en een kleine slaapkamer nemen de bovenverdieping in, met een extra kamertje in de achterbouw.