Appartementsgebouw in art-decostijl, volgens de bouwaanvraag uit 1934 opgetrokken in opdracht van Henriette Pirotte-Meerburg, naar een ontwerp door de architect Louis Van Rijmenant. De opdrachtgeefster Henriette (Henny) Elisabeth Meerburg (°Zoetermeer, 1891) was in 1933 te Berchem gehuwd met Hubert Pirotte (°Ougrée, 1888). Op het moment van de bouw verbleef zij in Princeton (Verenigde Staten van Amerika), maar zou in de loop van 1934 naar België terugkeren. Van Rijmenant tekende de bouwplannen al in 1931 in opdracht van de Poolse diamantair Leibus Berger (°Wengrow, 1885), die uiteindelijk van het project afzag. Berger had in 1928 door Van Rijmenant al een appartementsgebouw laten bouwen aan de Charlottalei. Het ontwerp Berger werd in 1933 met slechts minieme wijzigingen aan de plattegrond overgenomen door Pirotte-Meerburg. Aannemer van de bouwwerken was Gustaaf Moons uit Borgerhout. Het echtpaar Pirotte-Meerburg verhuisde in 1955 van Berchem naar Monaco.

Het ontwerp is representatief voor de architectuurproductie van Louis Van Rijmenant omstreeks 1930. Destijds allicht op het hoogtepunt van zijn loopbaan, ontwierp hij meerdere van dergelijke flatgebouwen in Antwerpen, zoals het complex Perreman-Van Rijmenant om de hoek in de Jan Van Rijswijcklaan. Het door Van Rijmenant voor eigen rekening opgetrokken appartementsgebouw uit 1931 hogerop in de Jan Van Rijswijcklaan, is naar stijl, volume en indeling vrijwel identiek.

Met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën, telt het gebouw een souterrain en zeven bouwlagen onder een plat dak. De sobere voorgevel is opgetrokken uit wijnrode baksteen van het type Belvédère, schaars verwerkt met natuursteen voor onder meer de plint en dekstenen. Daarbij kenmerkt het metselwerk zich door zogenaamde Dudok-voegen (dieperliggende lintvoegen en platvolle stootvoegen), en een typisch hoekverband met kruisende strekken. Regelmatig van opbouw met rechthoekige muuropeningen, legt een over de bovenverdiepingen oplopende, driezijdige erker de klemtoon op de nauwelijks bredere zijtravee. Deze heeft een typisch golvende bekroning met topstuk. Het houten schrijnwerk van de deur en vensters met rolluikkasten is grotendeels bewaard, evenals de fraaie smeedijzeren keldertralie met art-deco-spiraalmotief en de eenvoudige vensterleuningen.

De indeling beslaat één appartement per bouwlaag, verbonden door het centraal ingeplante trappenhuis met lift. De appartementen op de verdiepingen omvatten een suite van salon en eetkamer aan de straatzijde, waarbij de keuken met terras aansluit. Achteraan bevinden zich in enfilade twee slaapkamers en de badkamer. De benedenwoning heeft dezelfde indeling maar boet aan ruimte in door de inkomhal. Het souterrain omvat de conciërgewoning en kelders. In de met rood marmer beklede inkom- en traphal, is de oorspronkelijke lift bewaard.