Deze grote neoclassicistische burgerwoning werd in 1867 ontworpen door architect Louis Durieux voor weduwe Maria Theresia Van Langenhoven-Josson. Durieux, een Antwerpse architect, was actief in de jaren 1860 en 1870 met de bouw van heren- en burgerhuizen. Iets verder op de Italiëlei ontwierp hij een herenwoning. Langs deze nieuw verkavelde leien kwam de Antwerpse handelsburgerij zich vestigen, onder wie Durieux wellicht hoopte klanten te vinden. Deze woning is één van de vroegste woningen die op de leien werden gerealiseerd.

De woning telt drie traveeën en vier bouwlagen onder zadeldak, waarbij de begane grond vrij laag is uitgewerkt, wat toen een optie was voor het onderbrengen van burelen en dienstruimtes in plaats van in een souterrain. De bepleisterde en witgeschilderde lijstgevel kent de standaard neoclassicistische elementen als daar zijn de houten kroonlijst met tandfries, de hardstenen plint, kordonlijsten en doorlopende onderdorpels, accent op de centrale travee door een balkon met ijzeren leuning op de derde bouwlaag. De vensteropeningen zijn regelmatig in de gevel geplaatst; op de beneden- en bovenverdieping zijn de muuropeningen rechthoekig, op de tweede en derde bouwlaag segmentbogig. T-vensters op de verdiepingen; ijzeren deur vermoedelijk uit de jaren 1920.