Burgerhuis in beaux-artsstijl gebouwd in opdracht van Georges Stappers-Portielje, naar een ontwerp door de architect Emile Thielens uit 1904. De rijwoning met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat een souterrain en drie bouwlagen onder een plat dak. De woning Stappers-Portielje behoort tot het latere werk van Emile Thielens, die actief was tot zijn overlijden in 1911. Vooral bekend van de gebouwen voor de Antwerpse Zoo, verliet hij aan het eind van zijn loopbaan de art nouveau voor een klassieke beaux-artsstijl. Veruit zijn belangrijke realisatie uit deze periode is de monumentale Banque de Reports, de Fonds Publics et de Dépôts aan de Meir.

De lijstgevel heeft een parement uit natuursteen, op een arduinen plint. Horizontaal geleed door de puilijst en het klassieke hoofdgestel met consoles, legt de asymmetrische compositie de klemtoon op de brede zijtravee. Deze wordt gemarkeerd door gestapelde driezijdige erkers, op de eerste verdieping grotendeels uitgevoerd in hout en bekroond door een koepeldakje. Verder volgt de opstand een regelmatig schema van rechthoekige deur- en vensteropeningen met geriemde omlijstingen, oren, neuten en sluitstenen. Het geveldecor is ontleend aan de Lodewijk XVI-stijl, met typische ornamenten als medaillons en guirlandes met strik, 'entrelacs'-friezen en bladranken, vooral ter versiering van de borstweringen en het hoofdgestel. Opmerkelijk is het bovenlicht van de deur met een cirkelpatroon gevormd door vlechtbanden. Van het houten schrijnwerk is de deur en de met guirlandes bewerkte erkerbekroning bewaard; de vensters zijn grotendeels vernieuwd.

De plattegrond beantwoordt aan de typologie van het voorname burgerhuis, georganiseerd rond de monumentale traphal met bovenlicht. Met de keuken oorspronkelijk in het souterrain, namen de ontvangstvertrekken de begane grond in, de privé- en slaapvertrekken de bovenverdiepingen. Ook de tuingevel met een halfronde erkeruitbouw, onderscheidt zich door een verzorgd parement uit gele baksteen en natuursteen. Van het oorspronkelijke interieur resten de marmeren inkom- en traphal gedomineerd door de eiken staatsietrap met smeedijzeren leuning, een neo-Vlaamserenaissance-kamer met een marmeren schouw, een houten lambrisering en balkenzoldering, en het erkerkamertje aan de tuinzijde. Het overige interieur, ontworpen door architect René Grosemans, dateert uit de jaren 1940.