De bouw van deze neoclassicistische herenwoning werd in 1880 geregistreerd in het kadaster, voor eigenares Adelina Elsen. Het pand is wellicht te linken aan een bouwdossier ingediend in 1880 door bouwmeester E. Leclef voor weduwe J. Elsen, hoewel de geveltekening op een aantal vlakken niet overeenstemt met de huidige façade. De woning maakt deel uit van een authentieke rij herenwoningen die tussen 107 en 127 grotendeels bleef bewaard; op de Frankrijklei is het 19de-eeuwse straatbeeld nergens zo compleet bewaard als hier. De woningen zijn gebouwd op grote, brede kavels, die oorspronkelijk doorliepen tot aan de achterliggende Rubenslei, waar remises, stallingen of tuinmuren waren gelegen. Ondertussen zijn deze bijgebouwen vervangen door appartementsgebouwen.

De woning is een voorbeeld van de typische bebouwing die sinds eind jaren 1860 werd gebouwd op de nieuwe kavels die langs de Frankrijklei werden aangelegd, na het afbreken van de vestinggordel rond het 16de-eeuwse Antwerpen. Talrijke statige neoclassicistische herenhuizen van vier tot zes traveeën werden toen gerealiseerd in opdracht van vooraanstaande burgers zoals zakenlui, advocaten en zo meer. Twee architecten komen daarbij vaak terug, namelijk L. Van Opstal en Heliodore Leclef. In 1877 neemt Edmond Leclef de praktijk van zijn vader over, en realiseert op de Frankrijklei een aantal statige, neoclassicistische herenwoningen in de stijl van zijn vader. De herenwoning telt vijf traveeën met een oorspronkelijke bouwhoogte van drie bouwlagen, later verhoogd met een extra verdieping. De bepleisterde en witgeschilderde lijstgevel is horizontaal geritmeerd door de hardstenen plint, de kroonlijst op klossen, de doorlopende onderdorpels en de imitatievoegen die de begane grond sieren. Segmentbogige vensteropeningen in omlijstingen met versierde sleutel, op de verdiepingen voorzien van ijzeren borstweringen. De poortrisaliet rechts heeft een rondboogpoort, waarvan de sleutel versierd is met een medaillon, op de verdiepingen deurvensters met balkons, het bovenvenster is bekroond met een gebogen fronton. Opvallend is dat de geveltekening een andere afwerking weergeeft, met rechthoekige in plaats van segment- of rondbogige muuropeningen en een andere aanpak van de centrale drie traveeën, namelijk met gebogen frontons.

Bewaarde herenhuizen in neoclassicistische stijl, uit tweede helft 19de eeuw, behorend tot de oorspronkelijke bebouwing van de zogenaamde Leien. Brede bepleisterde en beschilderde lijstgevels van vier à vijf traveeën en drie soms vier bouwlagen met enkelhuisopstand. Nummer 109 met benadrukte ingangstravee en rondboogdeur, voorts overwegend horizontaliserende elementen zoals geblokte begane grond, doorlopende kordons en brede balkons, nummers 123 en 125 met erker. Rechthoekige vensters en deuren, op bovenverdieping in geriemde omlijsting, vaak met bewerkte sleutels. Nummer 127 met verbouwde gelijkvloerse verdieping (zie winkelfunctie).