Historiek en context

Villa in cottagestijl, voor eigen rekening gebouwd door de aannemer-bouwmeester Gerard Kloppers, naar een ontwerp uit 1923. Kloppers, een lokale bouwondernemer en vastgoedpromotor van Nederlandse origine gevestigd in de Berkenlaan, beschikte over een aaneengesloten reeks bouwpercelen aan de pare zijde van de Acacialaan, die op één na het volledige bouwblok tussen Della Faillelaan en Berkenlaan besloeg. Hierop bouwde hij tussen 1921 en 1924 acht landhuizen van verschillende grootte, en drie gekoppelde meergezinswoningen, vermoedelijk bestemd voor verkoop 'sleutel-op-de-deur'. Van de landhuizen zijn er nog vier andere gaaf bewaard, de nummers 30, 34, 36 en 44, twee werden onherkenbaar verbouwd (nummers 32 en 42) en één is gesloopt (voorheen nummer 40). Ook op andere plaatsen in de Nieuw-Parkwijk "Den Brandt", zoals de Ahornenlaan, de Berkenlaan, de Cederlaan en de Varenlaan, realiseerde Kloppers meerdere landhuizen en meergezinswoningen. In Antwerpen en dan met name Wilrijk, lijkt hij met dit soort vastgoedprojecten actief te zijn geweest van kort na de Eerste Wereldoorlog tot begin jaren 1930.

De woning is een representatief voorbeeld van de door Gerard Kloppers geproduceerde architectuur in cottagestijl, die zich onderscheidt door een informeel en pittoresk opzet. Belangrijkste kenmerken zijn de materiaalpolychromie van bak- en natuursteen in combinatie met stijl- en regelwerk, het plastische karakter van de ogenschijnlijk organisch gegroeide volumes met complexe dakconstructies, aangevuld met levendige details als luifels, bow-windows, erkers, loggia's, dakkapellen en schoorstenen. Volgens de bouwplannen veeleer bescheiden van opzet, werd de cottage in 1927 door eigenaar Jules Burton-Stokvis (°1890), uitgever van de liberale krant "De Nieuwe Gazet", beperkt uitgebreid in de geest van de oorspronkelijke architectuur. Uit deze ingreep resulteren de twee erkers aan de voorgevel, en de werkkamer met twee erkers boven de vergrote keuken aan de achterzijde.

Architectuur

Vrijstaand ingeplant in de diepte van het perceel, op een quasi rechthoekige plattegrond van oorspronkelijk twee bij drie traveeën, omvat het gebouw twee bouwlagen onder een complex, overkragend zadeldak (leipannen). Waar de benedenbouw is uitgevoerd in baksteenmetselwerk afgewerkt met een tandfries, onderscheidt de bovenbouw zich door een vlakke gevelbepleistering, verlevendigd met houten stijl- en regelwerk in de geveltoppen. De asymmetrische opbouw van de villa beantwoordt aan het pittoreske streven van dit type landhuisbouw, maar weerspiegelt evenzeer de functionele indeling van het interieur. Naast de dominante dakconstructie, wordt het karakter vooral bepaald door het zijrisaliet van de voorgevel, met achtereenvolgens een driezijdige erker, een boograam en een puntgevel in stijl- en regelwerk. Informeel van opzet, bestaat de ordonnantie uit uiteenlopende venstervormen, met vernieuwd schrijnwerk naar oorspronkelijk model. Het smeedijzeren voortuinhek is verdwenen.

Volgens de oorspronkelijke bouwplannen is de plattegrond georganiseerd rond de centraal ingeplante traphal, die met het inkomportaal de volledige breedte van de woning beslaat. Een suite van zitkamer en salon neemt de straatzijde in, en de eetkamer en keuken de tuinzijde, met de bijkeuken in een eenlaagse aanbouw. De bovenverdieping omvat drie slaapkamers, de badkamer en een ruim terras boven de eetkamer; het dakniveau herbergt mansardes of zolders.