De instelling Ave Regina bestaat uit vier, nagenoeg identieke, symmetrisch ingeplante vleugels ten noorden en ten zuiden van de rechte toegangsweg tot het oude 'Hof ten Poele', dat ten oosten van de instelling ligt. Door hun monumentaliteit vormen ze een sterk beeldbepalend element in het dorpscentrum van Lovenjoel.

Historiek

Wanneer burggraaf Karel de Spoelberch in 1907 kinderloos overlijdt, erft mevrouw Gilbert-Ernst als algemeen legataris zowel het Groot Park als het Klein Park; in 1915 schenkt zij beide parken aan de universiteit van Leuven die in 1923-1924 het recht van gebruik en bewoning overdraagt aan de v.z.w. Zusters van Liefde van Gent. Het medisch pedagogisch instituut Ave Regina vestigt zich in het Klein Park vanaf 1938. Wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt zijn de nieuwe gebouwen voor de instelling, gelegen tussen de kerk en het oude Hof ten Poele, ongeveer voor de helft voltooid; door de oorlogsfeiten zullen ze pas eind jaren 1940 worden afgewerkt en in 1949 in gebruik genomen; het betreft de twee noordelijke vleugels die kadastraal geregistreerd worden in 1949 als 'klooster voor abnormale opvoedbare kinderen'; als eigenaars worden vermeld: 'Leuven de Katholieke Hogeschool (naakte eigenaar) en de VZW De Zusters van Liefde de J.M. (recht van gebruik en bewaring)'; de zuidwestelijke vleugel wordt ingetekend in 1951, de zuidoostelijke in 1955.

Beschrijving

De instelling bestaat uit rechthoekige kavels, twee aan elke zijde van de verbindingsweg tussen kerk en Felixhof, waarop telkens een L-vormig volume in spiegelbeeld is ingeplant, met uitzondering van het noordoostelijke volume waar de vleugels U-vormig zijn ingeplant rondom de vrij monumentale kapel. De gebouwen werden ontworpen door architect Pintelon en vertonen een nagenoeg identiek uitzicht; ze zijn opgetrokken in een sobere, functionele baksteenarchitectuur van drie bouwlagen onder haaks aaneengesloten leien schilddaken met talrijke dakkapellen. Grote rechthoekige vensters zorgen voor een goede lichtinval; de inkomtraveeën zijn uitgewerkt als iets hoger oplopende risalieten.

De neobarokke kapel is noord-zuid georiënteerd een vertoont een onregelmatige kruisvormige plattegrond: de zuidelijke arm bevat het eigenlijke schip dat eenbeukig is en telt drie traveeën, de westelijke arm telt vier traveeën, de oostelijke drie, het noordelijke koor vertoont één rechte travee met vlakke sluiting; het geheel is opgetrokken uit baksteen onder leien zadeldaken met dakkapellen. Het geheel wordt verlicht door relatief hoge rondboogvensters en erboven een oculus, beide in een omlijsting met druiplijst en sluitsteen.

De westgevel van de westelijke arm bevat de hoofdtoegang en is opgevat als een halsgevel met voluutvormige vleugelstukken en een bekronend driehoekig fronton waaronder het jaartal MCMXLII (1942), verwijzend naar de bouwperiode, is aangebracht; het neobarokke inkomportaal vertoont een rondboogdeur onder een gebroken fronton en een rondboogvenster in een omlijsting van similisteen. Dit materiaal wordt ook gebruikt voor de topaflijning en vensteromlijstingen. Blinde vensters flankeren de inkom.

Zoals gebruikelijk in de traditionele kerkenbouw is de westgevel (van de westelijke arm) uitgewerkt als hoofdtoegang; mede door het feit dat deze arm vier traveeën telt, krijgt men van buitenaf de indruk dat deze arm het schip omvat.

Interieur. Buiten de zwart-witte tegelvloer en vleugeldeuren met glas in lood waarvan het motief herhaald wordt in de vensters, bleven er geen zichtbare sporen van de oorspronkelijke inrichting; het grootste deel wordt gebruikt als feestzaal, terwijl de westelijke arm werd ingericht als turnzaal.