Deze neoclassicistische burgerwoning werd samen met het ondertussen verbouwde 29 rond 1888 opgetrokken als samenstel van twee identieke woningen naar ontwerp van architect Antoine Van den Berghe-Le Roy. Eén woning bouwde hij voor eigen rekening, de andere woning voor Ed. Vanden Berghe. De aannemersfamilie Vanden Berghe bouwde iets verder in de straat nog een andere reeks opbrengstwoningen in dezelfde stijl.

Het gaat om woningen die behoren tot de typische standaardbebouwing van het Zuid: neoclassicistische huizen van drie traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak, vaak in reeksen van twee of drie gebouwd als opbrengsteigendom. De woning heeft een bepleisterd en witgeschilderd parement met een eenvoudige, gestandaardiseerde afwerking. Houten kroonlijst op klossen, hardstenen plint, kordons en doorlopende onderdorpels, regelmatig geplaatste rechthoekige muuropeningen die op de verdiepingen in een omlijsting met oren zijn gevat, imitatievoegen op de begane grond, balkon als accent in de centrale travee.