Historiek en context

Burgerhuis in gematigde art-decostijl gebouwd in opdracht van Alex. Prud'homme, naar een ontwerp door de architect Jos. Bascourt uit 1925. De rijwoning in halfopen bebouwing sluit als kopgebouw de aaneengesloten zuidelijke straatwand van de Eglantierlaan af, ter hoogte van de kruising met de Della Faillelaan. In de oorspronkelijke bouwplannen telde de constructie één bouwlaag minder, waardoor de blinde gemene muur van het aanpalende woningcomplex Pijl op storende wijze boven de bedaking zou uitsteken. Op last van de verkoper van de gronden, de naamloze maatschappij Extensions et Entreprises Anversoises, zag de bouwheer zich daarom verplicht het bouwvolume tot gelijke hoogte met het buurpand op te trekken. Aanleiding was vooral de grote zichtbaarheid van dit hoekperceel vanuit het met villa’s bebouwde zuidelijk gedeelte van de Nieuw-Parkwijk "Den Brandt" (oostelijke Eglantierlaan en Della Faillelaan.

De woning Prud'homme behoort tot de allerlaatste realisaties van Jos. Bascourt, die in 1927, kort na de voltooiing, zou overlijden. In deze laatste fase van zijn loopbaan was de architect aanzienlijk minder actief dan tijdens de decennia vóór de Eerste Wereldoorlog, toen hij als wegbereider van de art nouveau tot de meest vooraanstaande en vernieuwende architecten in Antwerpen werd gerekend. Tot de belangrijkste werken uit deze naoorlogse jaren behoren de verdwenen villa "Het Schaliënhuis" op de hoek van Eglantierlaan en de Seringenlaan, in 1922 ontworpen in opdracht van de aannemer Eugène Van Beylen, en een viertal cottagevilla's in Schoten. De gematigde art-deco die Bascourt in "Het Schaliënhuis", de woning Prud’homme en de verwante tweewoonst Stordiau-Visschers toepast, bouwt met een meer eigentijdse expressie voort op zijn persoonlijke interpretatie van het klassieke beaux-artsidioom uit de jaren 1910.

Architectuur

Het half vrijstaande rijhuis met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat drie bouwlagen onder een mansardedak. Tot op halve hoogte opgetrokken uit baksteenmetselwerk in kruisverband, met gebruik van natuursteen en arduin voor sokkel en plint, kreeg het bovendeel van de lijstgevel een cementbekleding in imitatie-natuursteen, afgewerkt door het imposante leien mansardedak met oeils-de-boeuf. Deze toestand wijkt af van het oorspronkelijke ontwerp dat zijn expressie ontleende aan een veeleer speelse dakstructuur, combinatie van een mansarde en een tot de huidige kroonlijsthoogte opgetrokken hoekpartij. Het met een kroonlijst afgewerkte deurrisaliet, bedoeld als aanzet van de mansarde, herinnert nog aan dit ontwerpschema. Verder weerspiegelt de sobere opstand de interieurindeling, met twee- en drielichten in de brede zijtravee. Meest opvallend is het ronde bovenlicht van de deur, in een zware omlijsting met typisch rankwerk; een gelijkaardig, in een kruis gevat medaillon siert de blinde zijgevel. Bewaarde houten inkomdeur met sierlijk traliewerk uit smeedijzer.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, bestaande uit een voorbouw en een smalle achterbouw in entresol. Volgens de bouwplannen wordt de gelijkvloerse suite van salon, eetkamer en oorspronkelijk driezijdige veranda, geflankeerd door de vestibule, traphal en keuken. De eerste verdieping omvat twee slaapkamers, de badkamer en een achterkamer. Op de tweede verdieping, aanvankelijk bedoeld als mansarde met een gastenkamer en zolder, bevinden zich drie overige kamers. Recent werd het gebouw zijdelings uitgebreid met een lage aanbouw van quasi dezelfde oppervlakte.