Deze neoclassicistische burgerwoning werd rond 1897 gebouwd als rentenierswoning voor J. Bauwens. Overeenkomstig de centrale, standingvolle ligging van deze straat aan de achtergevel van het Museum voor Schone Kunsten, zijn hier een aantal zeer verzorgde burgerwoningen gebouwd, met een gevel die boven de gestandaardiseerde ontwerpen uitsteekt.

Deze woning is daar één van, met een gevelafwerking die door het gebruik van pilasters en imitatiebossage de standaardornamentiek van de eind-19de-eeuwse burgerhuizen net overstijgt. De omvang van de woning komt overeen met die van het doorsnee burgerhuis op het Zuid, namelijk drie traveeën en drie bouwlagen onder mansardedak, oorspronkelijk met centraal dakvenster onder fronton. Hardstenen plint, houten kroonlijst op modillons, kordons en doorlopende onderdorpels, rechthoekige muuropeningen (schrijnwerk vervangen), pilasters met Ionische kapitelen op de eerste en met cannelures op de tweede verdieping.