Modernistisch appartementsgebouw op de hoek van Van Schoonbekestraat en Mechelsesteenweg, opgetrokken door de bouwonderneming Entreprises Générales Van der Straeten Frères, naar een ontwerp door de architect John Van Zeeland uit 1935. De bouwaanvraag werd in 1935 uit naam van mevrouw Fritz Aghte ingediend door de aannemer Guillaume Van der Straeten. Voor de bouw werd een neoclassicistisch herenhuis uit de tweede helft van de 19de eeuw gesloopt, dat over een diepe tuin met serre beschikte. Het vastgoedproject bestond oorspronkelijk uit twaalf appartementen van hoge standing, geschikt voor inwonend personeel. Minstens sinds 1938 was "La Résidence" eigendom van de Zwitserse levensverzekeringsmaatschappij "Vita" (gevelplaat), een in 1922 opgerichte dochteronderneming van de Algemeine Unfall- und Haftpflicht-Versicherungs-Aktiengesellschaft "Zurich", met hoofdzetel te Zürich. Het project kaderde in de vastgoedactiviteiten van het Belgische filiaal van "Vita", opgericht in 1932 en gevestigd te Brussel, dat minstens sinds 1939 eveneens eigenaar was van het appartementsgebouw "Central Park Residence" op de hoek van de Maria-Theresialei en de Quellinstraat.

"La Résidence" is een van de belangrijkste en meest prestigieuze verwezenlijkingen uit de vroege loopbaan van John Van Zeeland, die in 1935 met de dokterswoning Prové in Deurne een Tweede Vermelding had behaald in de Prijs van de Ven. Actief vanaf begin jaren 1920, had de architect in 1932-1934 al het appartementencomplex van de Etablissements Baker in de Bisschopstraat ontworpen, meer bescheiden van opzet met flats voor de middenklasse, en in twee fasen gerealiseerd. Later volgde de "Résidence du Parc" uit 1936 aan de Rubenslei, dat naar architectuur en standing een sterke verwantschap vertoont met "La Résidence". Vermoedelijk actief tot zijn overlijden in 1965, haalde Van Zeeland in zijn conventionele naoorlogse oeuvre nooit meer het niveau waarmee hij zich tijdens het interbellum liet opmerken.

Bij het ontwerp van het langgerekte gebouw diende John Van Zeeland rekening te houden met het aanzienlijke verschil in toegestane bouwhoogte tussen de brede Mechelsesteenweg en de smalle Van Schoonbekestraat. Daardoor evolueert het bouwvolume in getrapte vorm van acht naar zes bouwlagen, waarbij de bovenste verdieping telkens licht terugwijkt. Voorts wordt de architectuur gekenmerkt door het dynamisch reliëf van uit- en inspringende of overstekende gevelpartijen, erkers en balkons, met een opvallende, getrapte hoekbekroning in rotondevorm. Opgetrokken met een structuur uit gewapend beton, hebben de gevels een parement uit witte natuursteenplaten, dat wordt afgewisseld door contrasterende velden geel baksteenmetselwerk met de typische Dudokvoeg – dieperliggende lintvoegen in combinatie met platvolle stootvoegen. Waar de compositie aan een overwegend horizontale geleding beantwoordt, bepalen oplopende erkerpartijen - in de voorgevel verbonden door balkons - en het centrale traplicht met een krachtig accent het verticale ritme. De brede raampartijen waarvan het oorspronkelijk stalen schrijnwerk werd vernieuwd, vormen doorlopende registers belijnd door waterlijsten. Opvallende details zijn het bronzen inkomportaal uitgevoerd door het Brusselse atelier Fred. Sage & C°, met gecanneleerde kwartzuilen op een dorpel in zwart graniet, de eigentijdse typografie van de verlichte huisnaam "La Résidence", de pergola die het dakterras zijde Van Schoonbekestraat afschermt, het sobere smeedwerk van de ijzeren borstweringen en de typische vlaggenmast. Voor de inrichting van een toonzaal op de begane grond werden enkele vensters verlaagd; ook het publicitaire uurwerk dat de hoekbekroning markeert is van latere datum.

De plattegrond groepeert twee appartementen op de eerste vijf verdiepingen, ontsloten door de centrale traphal met lift, oorspronkelijk van de firma Ascenseurs E. Thiery. Het éne gelijkvloerse appartement deelde de begane grond met de conciërgewoning en de garages. Waar de zesde verdieping vanwege de hoogtebeperkingen eveneens beperkt is tot één appartement zijde Mechelsesteenweg - palend aan een ruim dakterras, bood de zevende verdieping volgens de bouwplannen ruimte aan twee ateliers en vier mansardekamers. Gelijkwaardig van opzet, indeling, uitrusting en oppervlakte, bestaan de twaalf appartementen telkens uit een inkomhal met vestiaire, een suite van salon en eetkamer, twee slaapkamers met badkamer, en een met een goederenlift uitgerust dienstcompartiment, dat de office, de keuken met terras, en de meidenkamer omvat. Het interieur van de inkomhal heeft een wandbekleding uit geel marmer (Verona) en een vloer uit zeegroen marmer.