Villa in art-decostijl gebouwd in opdracht van Frans Verhaegen, naar een ontwerp door de architect Ernest Nagels uit 1937. Over het werk van Nagels, die vermoedelijk actief was van kort vóór de Eerste Wereldoorlog tot omstreeks 1940, is tot op heden weinig bekend. Na zijn beginwerk in beaux-artsstijl, lijkt hij tijdens het interbellum consequent de art-decostijl te hebben toegepast, met als belangrijkste realisatie het statige hotel Van den Heuvel aan de Jan Van Rijswijcklaan. Zijn eerste realisatie in de Nieuw-Parkwijk “Den Brandt”, de classicerende villa Peeters op de hoek van Della Faillelaan en Hagedoornlaan, dateert al uit 1928. De villa Verhaegen maakt deel uit van een homogeen bewaarde groep overwegend grote landhuizen in dit gedeelte van de Berkenlaan (nummers 19 tot 33), met een verzorgde architectuur van kwalitatief hoogstaand niveau. Uiteenlopend van karakter, vertegenwoordigen zij de grote diversiteit aan stijlstromingen die tijdens de duur van het interbellum gangbaar waren.

Vrijstaand ingeplant in de diepte van het perceel, op een plattegrond van drie bij drie traveeën, omvat het gebouw twee bouwlagen onder een mansardedak. Het verzorgde gevelparement is opgetrokken uit gladde gevelsteen, in kleur variërend van geel tot oker, verwerkt in kettingverband met verdiepte voeg, met gebruik van natuursteen voor dorpels, waterlijsten en ornamenten, leien als dakbedekking, en rode betegeling voor tuinpad en oprit. Symmetrisch van opzet, legt de compositie van de voorgevel de klemtoon op het licht uit de middenas geplaatste, verdiepte inkomportaal met bordes. Dit laatste wordt gemarkeerd door decoratieve wandpanelen met een kepermotief en bladranken, en een sluitsteen in de vorm van een ananas. Opvallende kenmerken zijn de geprononceerde waterlijsten, die geknikt, getrapt of kepervormig voor- en zijgevels belijnen, de geïntegreerde bloembak, het gebruik van hoekramen, de door een attiek bekroonde risalieten aan weerszij van de frontgevel, de geaffirmeerde kroonlijst en de dominante dakstructuur met verdiepte dakkapellen, koperen topstuk en een centrale schoorsteen . Het gevernist houten schrijnwerk van de inkomdeur en vensters is bewaard, evenals het sierlijke art-deco-smeedwerk van tralies, het portaallicht en het voortuinhek. De lage aanbouw aan de tuinzijde dateert vermoedelijk van een verbouwing midden jaren 1950; de flankerende garage met schilddak maakt deel uit van het oorspronkelijke bouwprogramma.

De plattegrond is georganiseerd rond de centrale traphal, die in de noordflank van de woning is ingeplant, volgens de bouwplannen geflankeerd door vestibule, spreekkamer en vestiaire enerzijds, en de keuken met dienstingang anderzijds. De suite van salon, eetkamer en veranda beslaat over de volledige diepte de zuidflank van de van de begane grond, palend aan het terras. Op de eerste verdieping bevinden zich drie slaapkamers en de badkamer, daar waar de mansarde twee kamers herbergt, een zolder en bergplaatsen.