Historiek en context

Villa in cottagestijl gebouwd in opdracht van Edouard Dekkers, naar een ontwerp door de architecten Vincent Cols en Jules De Roeck uit 1924. Het huidige uitzicht met toegevoegd pseudo-vakwerk in de bovenbouw en een gewijzigd portaal, dateert van een latere aanpassing waarvan geen bouwdossier werd teruggevonden.

De villa Deckers behoort tot de reeks van minstens zeven landhuizen die het architectenbureau Vincent Cols en Jules De Roeck tijdens het interbellum in de Nieuw-Parkwijk "Den Brandt" tot stand bracht. Van de andere zijn vandaag bewaard, de villa Somers uit 1922 aan de Eglantierlaan, de eigen villa van Vincent Cols uit 1924 aan de Della Faillelaan, als meest imposante de villa Lee uit 1928-1930 aan de Hagedoornlaan, en de villa Van Dieren uit 1933 aan de Ahornenlaan. Als groep vormen zijn een representatief staal van de residentiële productie uit de beginperiode van het succesvolle bureau. Geassocieerd sinds 1912, maakten Cols en De Roeck vanaf de jaren 1920 vooral naam met tuinwijken en woningen voor een bemiddeld cliënteel, overwegend in neotraditionele, cottage- of sobere art-decostijl. Omstreeks 1930 verplaatste het zwaartepunt van hun architectuurproductie zich naar grootschaliger bouwprojecten als bedrijfs-, kantoor- en appartementsgebouwen, in een meer eigentijdse vormentaal met gebruik van nieuwe materialen en technieken. Actief tot 1965, bracht het architectenbureau ook in de naoorlogse periode nog een indrukwekkende oeuvre residentiële en bedrijfsarchitectuur tot stand, waaronder in de Nieuw-Parkwijk "Den Brandt" een tweede reeks van een vijftal traditionalistische tot gematigd modernistische villa’s.

Architectuur

Vrijstaand ingeplant in de diepte van het perceel, op een quasi rechthoekige plattegrond van drie bij vier traveeën, omvat het gebouw twee bouwlagen onder een leien schilddak met dakkapellen. Het gevelparement is volledig opgetrokken uit rood baksteenmetselwerk in kruisverband, met expressief verwerkte rollagen, baksteenmozaïeken en muurvlechtingen, vandaag ten dele aan het zicht onttrokken door de pseudo-vakwerkbetimmering. Asymmetrisch van compositie wordt de voorgevel gemarkeerd door een zijrisaliet met puntgevel en windborden, waartegen oplopende, driezijdige erkers met leienbekleding aanleunen. Het oorspronkelijke rondboogportaal met voluutsleutel, waarvan de rechter impost steunde op gekoppelde Ionische pijlertjes, werd gereduceerd tot een banale rechthoekige opening met houten latei; een driezijdig houten erkertje erboven bleef bewaard. Hoog oprijzende schoorstenen in decoratief metselwerk ritmeren beide zijgevels, aan de oostzijde geïntegreerd in de ‘inglenook’ met puntgevel van het salon. De garage met schilddak op de westelijke perceelsgrens maakt deel uit van het oorspronkelijke bouwprogramma. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en de vensters met loodglas bleef behouden; voor zover bewaard is het smeedijzeren voortuinhek overgroeid door de haag.

De plattegrond is opgebouwd rond de traphal, die - ontdubbeld door de diensttrap - een centrale inplanting kreeg in de westelijke helft van het gebouw. Op het gelijkvloers, waarvan de plattegrond in het bouwdossier ontbreekt, wordt de traphal vermoedelijk geflankeerd door de inkom met vestiaire en de spreekkamer aan straatzijde, en de keuken met dienstingang aan tuinzijde. Zoals gebruikelijk beslaat de enfilade van het salon met ‘inglenook’, de eetkamer en het overdekte terras over de volledige diepte de oostflank. Op de bovenverdieping bevinden zich vijf slaapkamers waarvan de grootste met ‘cabinet de toilette’, de badkamer en de linnenkamer. Slechts bereikbaar via de diensttrap, herbergt het dakniveau drie mansardekamers en vijf zolders.