Appartementsgebouw in modernistische stijl gebouwd in opdracht van mevrouw E. Duval, naar een ontwerp door de architect Victor Gorlé uit 1936. Voltooid in 1937, omvat het gebouw zeven flats van hoge standing, een conciërgewoning, een garage voor één voertuig en een kantoorsuite of praktijkruimte. "Résidence Rubens" maakt deel uit van een groep van een vijftiental hoogbouwflats, die tijdens het latere interbellum rond het Stadspark of in zijn onmiddellijke omgeving werden opgetrokken. Zij vormden de voorbode van de totale transformatie die deze residentiële wijk in de loop van de jaren 1950-60 zou ondergaan, waarbij de ooit zo voorname heren- en burgerhuizen uit de jaren 1860-80 op een handvol na verdwenen.

Victor Gorlé startte zijn loopbaan als partner van architect Léon Stynen, met wie hij tussen 1923 en 1927 meerdere projecten tot stand bracht, waaronder een niet bekroond wedstrijdontwerp voor het Antwerpse Sportpaleis. De art-decostijl uit zijn vroege periode, waarvan het appartementsgebouw Schalckens uit 1931 in de Carnotstraat een representatief voorbeeld is, evolueerde omstreeks 1935 naar een zakelijke modernisme. Het ontwerp van de "Résidence Rubens" dateert van een jaar eerder dan Gorlés belangrijkste flatgebouw uit het interbellum, de aanpalende "Résidence Albert I". In deze periode liet hij zich evenzeer opmerken met de kledingzaken "Au Bon Coin" van de firma A. Van Osta & Co (Offerandestraat 1, Antwerpen en Bredabaan 446, Merksem), hoekpanden in een voor de handelsfunctie meer geëigende, expressief gestroomlijnde vormentaal. Actief tot de jaren 1960, is zijn belangrijkste realisatie uit de naoorlogse periode het traditionalistisch getinte Districtshuis van Merksem.

Waar de constructie van het gebouw berust op een gewapend betonskelet, onderscheidt het strakke gevelfront zich door een parement uit witte natuursteenplaten. Eigen aan het modernisme rijst de bovenbouw in overstek uit boven de met travertin beklede pui. Brede vensterregisters op doorgetrokken lekdrempels onderscheiden nadrukkelijk de bouwlagen; de bovenste verdieping is als een soort attiek opgevat, met balkon en een gestrekte luifel op consoles. Typische details zijn de patrijspoort in de pui, en het bewaarde metalen schrijnwerk van de binnendeur van het inkomsas. De inkomdeur en garagepoort is evenals het oorspronkelijk stalen schrijnwerk vernieuwd.

De zeven appartementen, één per verdieping, worden ontsloten door de centrale traphal met lift; een goederenliftje komt vanuit de hal van de conciërgewoning rechtstreeks uit in de keukens. Behalve de inkomhal omvat de begane grond de garage, de conciërgewoning, en de kantoorsuite of praktijkruimte bestaande uit een klein en een groot kantoor en een vestiaire of wachtkamer. U-vormig van plattegrond, zijn de ruime flats opgedeeld in een dag- en nachtzone, met het dienstcompartiment als scharnier. Volgens de bouwplannen omvat de voorbouw aan de lei de suite van salon, fumoir, hal met haard en eetkamer. Verbonden door een lange gang bevinden zich in de achterbouw achtereenvolgens de keuken, de (meiden)kamer, een kleine en een grote slaapkamer met tussen beide de badkamer, en een berging. Alle appartementen beschikten oorspronkelijk over een volledig uitgeruste keuken, met gasfornuis en koelkast. In overeenstemming met de standing van het complex is de inkomhal uitgevoerd met een wand- en vloerbekleding uit travertin; decoratieve geelkoperen trapleuning, en bewaard houten schrijnwerk van de binnendeuren.