Voortgaande op oude prentkaarten lag hier voorheen het landhuis van Edmond Van Sulper die overleed in 1912; zijn grafsteen zou volgens literatuurbronnen bewaard zijn op het kerkhof rond de Sint-Lambertuskerk; door een sterke verwering van de nog aanwezige grafplaten kon dit echter niet geverifieerd worden.

In 1944 startten de zusters van 's Gravenwezel op deze plaats met het verstrekken van onderwijs waarvoor een bestaande paardenstal tot klasjes werd omgevormd. Daarnaast hielden de zusters zich bezig met de opvang en verzorging van zieken; daarmee was de basis gelegd voor het ontstaan van een bejaardentehuis, vandaag uitgegroeid tot Woon- en zorgcentrum Ter Burg (Burggrachtstraat nummer 1).

Het huidige uitzicht van het klooster 'Clair Manoir' dateert uit het interbellum en werd als verbouwing van het oudere landhuis gerealiseerd naar een ontwerp van de Brusselse architect Maurice Schmitz, zoals blijkt uit de plintinscriptie rechts 'Maurice Schmitz/ archite Brux./ juin 1926'. Voortgaande op oude prentkaarten bleef het volume van het landhuis min of meer bewaard. Op het kadaster werd deze verbouwing niet geregistreerd; enkel in 1911 is er sprake van een 'démolition partielle'; eigenaar voor de mutatie was 'Van Sulper, rentenier'; als nieuwe eigenaar wordt 'Borsu - Van der hoeft Daniel, wisselagent' aangehaald.

Beraapt en beschilderd complex, bestaande uit een hoofdgebouw van acht traveeën en twee bouwlagen onder schilddak met dakkapellen; de sober uitgewerkte lijstgevel op natuurstenen onderbouw wordt in de tweede travee verbroken door de puntgevel van de poorttravee; hierin zit een rechthoekige poort met rondboogvormig bovenlicht, gevat in een hardstenen omlijsting met sluitsteen en imposten onder bekronende waterlijst met gestrekte uiteinden; op de sluitsteen is er een afbeelding van een vos, die zou verwijzen naar het gehucht Voskapel (zie gemeente-inleiding). De rest van de gevel wordt geopend door voorheen beluikte rechthoekige vensters die voorzien zijn van ijzeren buisleuningen en hardstenen lekdrempels; het schrijnwerk werd vernieuwd. De zevende travee bevat de deur met mooi uitgewerkt Mariamonogram, gevat in een hardstenen schouderboogomlijsting. Rechts is er een lager aanbouwsel van drie traveeën en één bouwlaag onder mansardedak met dakvenster en oeils-de-boeuf; qua uitzicht sluit dit gedeelte overigens aan bij het hoofdgebouw. Aan weerszijden van het complex is er een eenvoudig poortgebouw onder half schilddak, beide met gedrukte rondboogpoort.