De begraafplaats aan de Namenstraat, buiten het dorpscentrum, werd aangelegd ter vervanging van het kerkhof rond de parochiekerk. In 1929 wordt op het kadaster de aankoop van het perceel geregistreerd; eigenaar op dat ogenblik was de Commissie van Openbare Onderstand Brussel; de nieuwe eigenaar was de gemeente Nossegem. In 1933 werd de eigenlijke inrichting van het kerkhof geregistreerd samen met de oprichting van de twee gebouwtjes aan weerszijden van de toegang.

Oorspronkelijk was de begraafplaats volledig ommuurd, vandaag is ze geopend aan de westzijde voor een recente uitbreiding met een ereperk voor de oud-strijders en urnenmuren.

De omheiningsmuur is opgetrokken uit baksteen en heeft een toegang in de afgeschuinde zuidoostelijke hoek in de vorm van een ijzeren hek tussen bakstenen pijlers met bekronende siervaas. De muur wordt aan straatzijde geritmeerd door dito pijlers en is voorzien van imitatie-natuurstenen dekplaten. Aan weerszijden van de ingang is er een gebouwtje op rechthoekige plattegrond, enerzijds het mortuarium (zie verluchtingsgaten) links en een dienstgebouwtje rechts.

In de noordoostelijke hoek van het oude deel liggen vijf graven van het Gemenebest van piloten van de Royal Air Force, gesneuveld tijdens de Tweede Wereldoorlog op 2 september 1942.

Slechts een beperkt aantal oudere graven bleef bewaard, vaak van vooraanstaande inwoners van Nossegem zoals de familie Van Espen en Van de Kerckhove. Verder is er het graf van oud-burgemeester Miseur (1855-1929) en zijn echtgenote, waarvan de gegraveerde plaat gesigneerd is Deliens en het sober uitgewerkte architectengraf 'Les époux Jean-Baptiste Van Deuren 1900-1982 / Germaine Boelens 1909-1971 peintre'.

Vermeldenswaard is zeker het graf van beeldhouwer Pieter Braecke (1856-1938) ontwerper van het oorlogsmonument van Nossegem, en zijn echtgenote Elodea Romeo; na zijn overlijden werd in het atelier van Braecke een gipsmodel gevonden van het grafbeeld dat hij voor zichzelf had ontworpen: een mollig kind, gevleid tegen een bebaarde ouderling met staf; achter het kind bevindt zich een kleine stèle met de initialen van de beeldhouwer P.B.; Victor Horta deed op verzoek van de weduwe het nodige om het gipsmodel in blauwe hardsteen te laten uitvoeren door Gustave Dejonckheere, zelf tekende hij de zware hardstenen sokkel; het grafmonument werd ingehuldigd in 1943. Het graf ligt ongeveer halverwege de noordelijke omheiningsmuur.