Ontworpen in 1886 door F. De Meyer op vraag van de weduwe Le Grelle-de Wael, is dit neo-Vlaamse renaissance ensemble van drie rijwoningen een representatief voorbeeld van de bebouwing in Zurenborg. De eigenheid van deze wijk bestaat uit een levendige combinatie van witgeschilderde neoclassicistische lijstgevels met kleurrijke bakstenen gevels in art nouveau, eclectische of neo-Vlaamse renaisancestijl. Binnen dit ensemble werden neo-Vlaamse renaissance met neoclassicisme gecombineerd, waarbij de oorspronkelijke bepleisterde en witgeschilderde centrale woning onterecht van zijn neoclassicistische parement werd ontdaan. De weduwe van graaf Edmond Le Grelle (1805-1876), geboren Bathilde de Wael (1829-1908), was aandeelhouder van de Société anonyme pour la consruction de maisons bourgeoises, de vennootschap die in 1886 werd opgericht met als doel de urbanisatie en de woningbouw in Zurenborg. Ook als investeerder waren Le Grelle en De Wael actief in de wijk.

Investeerders en renteniers bouwen in Zurenborg opbrengstwoningen in reeksbouw van meestal twee of drie woningen, die worden doorverkocht of worden verhuurd. Het aansluitende neoclassicistische ensemble werd een jaar eerder eveneens door De Meyer getekend voor weduwe Le Grelle-de Wael, wat ook illustreert dat de toenmalige bouwmeesters zich bekwaamden in alle gangbare bouwstijlen die populair waren bij hun burgerlijk cliënteel. F. De Meyer, ondertussen verhuisd van de Fourment- naar de Altaarstraat in hartje Zurenborg, uit met zijn verhuis de intentie om veel klanten te werven in de volop in opbouw zijnde wijk.

Het ensemble is opgebouwd uit een centrale neoclassicistische woning van drie traveeën en twee bouwlagen onder zadeldak, geflankeerd door twee sterk gelijkende neo-Vlaamse renaissance woningen van twee traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak dat met de nok haaks op de straat is geplaatst. De gedifferentieerde afwerking van elke gevel zorgt er voor dat het niet meteen opvalt dat het hier reeksbouw betreft. Alle huizen zijn opgetrokken uit rode baksteenbouw op een lage hardstenen plint. De twee uiterste woningen springen in het oog door de topgevel met schouderstukken en centraal overhoeks topstuk. Overeenkomstig de bouwstijl, is witte natuursteen gebruikt voor speklagen, vensterkozijnen en sluitstukken van de ontlastingsbogen. Jaarankers vormen in de twee geveltoppen het bouwjaar 1886. Het middelste pand is soberder ontworpen, met een oorspronkelijk bepleisterde neoklassieke lijstgevel. Rechthoekige, regelmatig geplaatste muuropeningen, nieuw houtwerk.