Architect Hendrik A. Wittocx ontwierp in 1936 deze woning in modernistische stijl voor juffrouw H. Suykerbuyk, wonende in de Waterloostraat 29. Eerder dat jaar werd al een gelijkaardig ontwerp voor deze woning getekend door de Borgerhoutse architect M. Goverde, echter niet uitgevoerd.

Het is een woning van drie bouwlagen onder platte bedaking, met een expressieve gevel, bepaald door een gevelbrede tweezijdige erker op de twee verdiepingen, met terugwijkende loggia centraal op de bovenverdieping. Waar de meeste interbellumwoningen in Zurenborg met hun eerder sobere, decoratieve gevels, aansluiten bij de oudere bebouwing, is deze woning een duidelijke uiting van de nieuwe visie op architectuur in het interbellum, waar Wittocx naar streefde.

Afwisselend materiaalgebruik. Op de begane grond is een grote hardstenen plint aangebracht, waarboven een parement in gele gevelsteen "Cerabric". De tweezijdige gevelbrede erker die de twee verdiepingen inneemt, is bekleed met een cementering in "simili-pierre". De vorm van deze erker herinnert aan de art deco, en is een element dat bij de woning van Soebert op nummer 36 ook aanwezig is. De kroonlijst die de gevel aflijnt, centraal hoger opgaand, is uitgewerkt in witte natuursteen. Het schrijnwerk van deur en garagepoort op de begane grond en van de vensters in de erkers en balkon is in staal uitgevoerd. Deur en poort kregen een art-decodecoratie in het ijzerwerk, terugkomend in het ijzeren balkon op de bovenverdieping. Het stalen schrijnwerk van de deuren lijkt vernieuwd.

Ondanks de moderne gevel in een vooruitstrevende vormgeving, volgt de plattegrond de klassieke enkelhuisindeling die gangbaar is sinds de 19de eeuw voor de rijwoningen in de stad. Op de begane grond hal en garage, met daarachter keuken en bureel. Op de bel etage vooraan een brede zitkamer, met in enfilade de eetkamer en een slaapkamer, waarnaast zich de badkamer bevindt. Op de bovenverdieping drie slaapkamers en centraal in de woning een "photokamer".