Betonnen jaagbruggen uit het interbellum over oude kanaalarmen van de Zuid-Willemsvaart. De bruggen verbinden het oostelijk jaagpad langs de vaart met de zogenaamde "Eilandjes".

De Zuid-Willemsvaart werd aangelegd in het eerste kwart van de 19de eeuw onder Hollands bewind en verbindt als lateraal kanaal van de Maas Maastricht met 's-Hertogenbosch. Het tracé dateert grotendeels uit deze periode, maar tijdens het interbellum werd het kanaal verbreed en sommige oude kanaalbochten werden rechtgetrokken. De eilandjes die toegankelijk zijn via de jaagbruggen over de oude kanaalarm zijn bij deze rechttrekking in de jaren 1930 ontstaan.

Er werden jaagbruggen aangelegd bij zijarmen of als er een kanaal gekruist werd zodat de scheepsjagers het schip verder konden trekken. Dit type van betonnen jaagbruggen werden in 1936 gebouwd over de "dode" armen. Buiten deze twee bruggen zijn er nog betonnen jaagbruggen over de Zuid-Willemsvaart in Solt (?) (Maaseik), Neeroeteren (Maaseik), Dilsen en Lanklaar (Dilsen-Stokkem). De meeste zijn in gebruik als voetgangersbrug.

Bruggen opgebouwd uit gewapend beton. In het water twee "voetstukken" eveneens opgebouwd uit betonnen elementen die de brug ondersteunen. De elementen van de brug werden opgebouwd uit beton gegoten in een houten bekisting. Er is bovendien een doorlopende lage betonnen borstwering van ongeveer een halve meter hoog, geritmeerd door spiegels. Op het wegdek van de brug in Neeroeteren werd een asfaltlaag gestort: de brug wordt gebruikt voor autoverkeer van en naar het "Eilandje".