De Guldensporenstraat, geopend in 1902 als Zwarteleeuwstraat, wordt getypeerd door begin 20ste-eeuwse bebouwing waarin de kleurrijke lijstgevels met hun detaillering verwijzen naar de art nouveau. De twee identieke burgerwoningen op nummers 123-125 zijn hier gaaf bewaarde goed uitgewerkte voorbeelden van.

De twee huizen zijn samen opgetrokken door de aannemer Constant Verhoeven, naar een ontwerp van zijn zoon architect Victor Verhoeven uit 1910. De panden werden in 1911 kadastraal geregistreerd op naam van twee verschillende eigenaars, namelijk Jozef Luytens-Laureys, een schoolopziener uit Borgerhout voor de linkerwoning en Willem Rom Wolters Vander Wey, een natiebaas uit Borgerhout, voor de rechtse woning.

De woning zijn volgens het klassieke 19de-eeuwse systeem opgebouwd, namelijk drie traveeën en drie bouwlagen tellend onder een zadeldak, met een lijstgevel die zeer regelmatig, volgens het enkelhuisprincipe werd opgebouwd. De gevels kregen echter een eigentijds jasje, geïnspireerd op de art nouveau, een bouwstijl die in Antwerpen tot aan de Eerste Wereldoorlog doorleeft. Het materiaalgebruik is bijvoorbeeld kenmerkend voor de art nouveau: de gevels hebben een kleurrijk parement, met gebruik van gele baksteen voor 125 en wit met groene geglazuurde tegels voor 125. De klassieke elementen zoals de hardstenen plint, het balkon en de balustrades en de houten kroonlijst op uitgelengde modillons, kregen allemaal een originele, op de art nouveau gestoelde uitwerking. De segmentbogige muuropeningen zijn versierd met muurvelden, vermoedelijk oorspronkelijk gevuld met sgraffito of tegelpaneeltjes. Vermeldenswaard is het zeer goed bewaarde houten schrijnwerk in ramen en deuren, dat opvalt door de fijne, pure art nouveau lijnvoering in de vensters.