Vakwerkschuur met bakstenen vullingen uit het derde kwart van de 19de eeuw, gelegen naast een in de jaren 1970 verbouwd woonhuis. De schuur is omgeven door weilanden en is het laatste gebouw in de straat voordat de weg doorloopt als veldweg richting Veurs. De houtconstructie is ondanks de twee recenter ingebrachte garagepoorten nog een bewaard voorbeeld van een versteende vakwerkbouw uit de streek. In het interieur en de voormalige achtergevel, waar nu een aanbouw tegen staat, zijn er nog wanden met lemen vullingen bewaard.

De schuur maakt deel uit van een voormalige langgestrekte hoeve met het woonhuis ten westen en de stal/schuur ten oosten. In 1862 werd er op een daarvoor onbebouwd perceel een hoeve gebouwd (geregistreerd op het kadaster in 1864). Mogelijks is de schuur daar een overblijfsel van. De woning was in oorsprong opgebouwd uit silex en baksteen, maar werd in de jaren 1970 grondig verbouwd en vergroot, onder meer aan de achter- of zuidzijde uitgebreid met een lager volume onder lessenaarsdak, waardoor de oorspronkelijke achtergevel mee opgenomen werd in het interieur. Deze vergroting werd geregistreerd op het kadaster in 1951.

De schuur is een constructie van drie traveeën en anderhalve bouwlaag op een vernieuwde bakstenen voet. Het zadeldak werd volledig vernieuwd, mogelijk met hergebruik van oudere Vlaamse pannen. Veelvuldig gebruik van tussenstijlen en wandregels in de gevels. Al het houtwerk is voorzien van een bruine beschildering. Op de begane grond zijn twee garagepoorten aangebracht en is een rechthoekige deur aanwezig. Op de zolderverdieping twee kleine rechthoekige openingen. In de vrije zijgevel is een deur met toegang tot de zolderverdieping aanwezig en twee kleine rechthoekige muuropeningen.

De bewaarde vakwerkwanden in het interieur zijn op de begane grond witgekalkt. Bij de oorspronkelijke buitenmuur aan de achterzijde zijn nog fragmenten van bewaard vitswerk aanwezig (Haspengouws type?). Gebinten op zolder met deels hergebruikte balken.