Bloemistenwoning met aansluitend een grote inpakhal, watertoren en stookplaats met schoorsteen. Volgens een bouwaanvraag van 1909 werd de woning gebouwd in opdracht van Augustus Toeffaert, bloemist uit Gentbrugge. De bijgebouwen werden vermoedelijk kort na 1909 gebouwd. De bloemistenwoning met bijgebouwen is gelegen op het grondgebied Sint-Amandsberg. De serres met een glasoppervlak van 1 hectare lagen ten zuiden van de remise op grondgebied Destelbergen. De Ledebeek, die vandaag overwelfd is, diende toen als scheidingslijn tussen beide gemeenten en liep dwars over het terrein.

De voormalige bloemisterij ligt vlak bij het spoorwegstation van Destelbergen. Aan de noordzijde van de inpakhal lag een spooraftakking van de lijn Gent-Antwerpen waardoor het mogelijk was om verschillende colli gevuld met planten en bollen rechtstreeks in treinwagons te laden en te stapelen. De wagons werden vervolgens door arbeiders manueel op het hoofdspoor getrokken. Mede door de goede transportmogelijkheden werden planten en bloemen als kentia's, anthuriums, azalea’s, araucaria’s, aralia’s en rododendrons verspreid over heel Europa, maar ook in de Verenigde Staten en Canada.

Tijdens de oorlogsjaren kwam de bloemisterij in moeilijkheden. Ze kreeg onder meer een uitvoerverbod naar heel wat landen en tijdens de wintermaanden van 1945-1946 kon men bij gebrek aan steenkool de serres niet verwarmen waardoor vele planten vervroren. De gevolgen van de oorlog indachtig en door de onzekere economische toestand besloot men in 1947 een punt te zetten achter de bloemisterij. Nadat de serres tussen 1948 en 1950 kort verhuurd werden, werden ze in 1950-1951 afgebroken en verkocht. De remise werd tot 1965 als inpakhal voor de export van planten en bloembollen gebruikt. Vanaf de jaren 1970 startte het verval van de bijgebouwen. In 1980 kocht de familie De Gusseme-Martens de voormalige bloemisterij en verbouwde het geheel tot Gasthof ’t Haeseveld.

De bloemistenwoning in Engels geïnspireerde cottagestijl is een sobere baksteenbouw met een kenmerkende afwerking van de kopse gevels in imitatievakwerkbouw ingevuld met bepleisterde en witgeschilderde baksteen. De woning telt twee bouwlagen boven een half ondergrondse kelder en heeft een complexe, overstekende zadel- en schilddakconstructie (pannen) met dakkapellen, die deels steunt op houten consoles. De centrale portiek met steektrap is beschermd door een overstekend dak. Links van de portiek is er een uitspringende halfronde uitbouw van één bouwlaag hoog met bekronend balkon. De gevel wordt doorbroken door rechthoekige en segmentboogvormige muuropeningen. In het interieur zijn nog talrijke originele elementen waaronder vloeren, trappen, vensterindelingen en –sluitingen, deuren met decoratieve panelen, deurklinken en radiatoren bewaard.

In het verlengde van de woning ligt de voormalige remise of inpakhal van dertien traveeën lang en één bouwlaag hoog onder een zadeldak (vernieuwde pannen), oorspronkelijk met dakkapellen. De bakstenen gevels worden geritmeerd door verjongende steunberen met daartussen segmentboogvormige vensters en poortopeningen.

Aansluitend op de inpakhal bevinden zich de resten van een watertoren met achterliggende stookplaats (ondertussen verdwenen) en bakstenen, ronde fabrieksschoorsteen. De watertoren is vier traveeën breed, één travee diep en telt drie bouwlagen. Bakstenen gebouw met verticaal accent door de hoog opgaande, gecementeerde lisenen op de penanten, uitlopend in bekroningen met geometrische siermotieven in art deco. Boven de rechthoekige vensteropeningen van de derde en vierde travee op de bovenste verdieping staan resten van het opschrift 'exotic nursery', wat vermoedelijk verwijst naar de kweek van exotische planten. Nabij de waterput stonden ook nog een viertal kleine kweekserres.

In het zuidoosten van het terrein op het grondgebied Destelbergen bevindt zich een reconstructie van een Gallische hoeve uit de Laat-Ijzerperiode (452-450 voor Christus). De hoeve, in beheer van vzw Gallisch Dorp, werd tussen 1995 en 1997 gebouwd.