In het centrum van het gehucht Kalfort, op de hoek van Kalfortdorp en de Coolhemstraat, staat een eenvoudige, maar goed bewaarde eind-19de-eeuwse dorpswoning. De bouw van de woning werd geregistreerd in het kadaster in 1882 als totale reconstructie voor rekening van een lokale landbouwer Bernard Louis Peeters-Dewachter. Een prentkaart van rond 1900 vermeldt J.B. Vertongen als eigenaar van de woning, ex-mecanicien uit Parijs.

Het betreft een vrij ruime, vrijstaande dorpswoning, die iets geknikt is opgenomen in de lintbebouwing van het dorp. De woning is opgetrokken in rode baksteen en telt vier traveeën en twee bouwlagen onder een zadeldak met mechanische pannen. Eenvoudige vormgeving van de lijstgevel, met houten kroonlijst, hardstenen plint en getoogde muuropeningen. De deuropening bevindt zich in de tweede travee, bekroond door een ijzeren balkon, en met een bovenlicht met art-nouveau-glas-in-lood. Uit de postkaart blijkt dat de deur oorspronkelijk een ijzeren, beglaasde luifel had in art nouveau. Begin 20ste eeuw werd daar het huidige balkon aan toegevoegd, zoals te zien is op een postkaart van het dorp uit het eerste kwart van de 20ste eeuw. Het schrijnwerk van de deur is gaaf bewaard; het schrijnwerk van de ramen en de luiken is vervangen.

Rechts naast de woning, een ijzeren hek dat toegang verschaft tot het achterliggende erf waar zich een schuurtje bevindt van dezelfde bouwdatum als de woning, met de nok van het zadeldak evenwijdig met dat van het huis. Het hek is bekroond door een radvormig ornament, wellicht verwijzend naar mecanicien Vertongen; het hek werd later verbreed zonder de topversiering te schaden.

De woning is een goed voorbeeld van de eind-19de-eeuwse dorpsarchitectuur in de streek, gebouwd in een sterk vereenvoudigde neoclassicistische stijl, waarbij de bepleistering achterwege werd gelaten. Samen met de wegwijzer naast de woning en het herenhuis uit 1906, is het een van de weinige getuigen van het vroegere dorpsbeeld van Kalfort.