Betonnen bedding gelegen net achter (ten westen van) het Sint-Jobkapelletje op het gehucht Sint-Jan-op-den-Dijk, ter hoogte van Blankenbergse Dijk 93, in een landelijke omgeving.

Historiek

Duitse betonnen open bedding van de batterij 'Sachsen'.

Toen het front in het najaar van 1914 vastgelopen was, hadden de Duitsers een stuk kust van ongeveer 58 kilometers te verdedigen tegen een potentiële geallieerde landing. De kustsector werd vanaf eind 1914 verdedigd door Marine-eenheden, die behoorden tot het nieuw opgerichte 'Kaiserliche Marinekorps Flandern', onder leiding van Admiral Ludwig von Schröder.

Vanaf 1915 werd gestart met de uitbouw van de kustverdediging. In eerste instantie werden veldbatterijen in stelling gebracht, die later uitgebouwd werden tot zware kustbatterijen met zwaar scheeps- en spoorweggeschut. De Duitse kustverdediging bestond uit een indrukwekkend aantal batterijen, die zodanig waren opgesteld dat ze de volledige kuststrook konden bestrijken.

Blankenberge en Uitkerke behoorden tot de 'Artillerieabschnitt Ost'. Hiertoe behoorden in het totaal 21 batterijen, waaronder de batterijen 'Sachsen' en 'Hessen' in Uitkerke. De batterij 'Sachsen' is te situeren op het gehucht Sint-Jan-op-den-Dijk, ter hoogte van het Sint-Job kapelletje. De aanleg van deze positie werd aangevat in januari 1918 en duurde ongeveer vijf maanden. Dit gebeurde door een vijftigtal werknemers, die er zes op zeven dagen werkten onder supervisie van twee Duitse opzichters. De batterij werd bewapend in mei 1918. Deze batterij fungeerde als mobiele, snel inzetbare batterij.

Deze batterij bestond in principe uit vier kanonnen veldgeschut met een kaliber van '17cm SK L/40' (SK = 'Schnelladekanon', L='Länge'), met een reikwijdte van 24 kilometer. Twee van de vier kanonnen stonden echter meestal opgesteld in een 'Sonderbatterie'. 'Sondernbatterien' werden samengesteld met stukken en personeel van bestaande batterijen en dienden regelmatig op bevel van het opperbevel van het 'IV. Armee' opdrachten uit te voeren in andere frontsectoren. De kanonnen stonden in een rechte lijn opgesteld, op 30 meter van elkaar op open betonnen beddingen en hadden een schootsveld van 360 graden. In enkele lichte constructies met betonnen onderbouw was de munitie ondergebracht. De manschappen (ongeveer 50 man) waren ondergebracht in barakken. De batterij was omgeven door een prikkeldraadversperring, op ongeveer 150 meter van de kanonnen. Twee luchtdoelmitrailleurs op de rechterflank van de batterij dienden voor de luchtbescherming. Vanaf deze batterij werd er 35 à 40 keer geschoten in de richting van de zee. De batterij werd niet door de vijandelijke artillerie beschoten, een vlakbij afgeworpen vliegtuigbom veroorzaakte net geen schade. De batterij werd ontwapend en vernietigd op 16 oktober 1918. De affuiten, in totaal 23 ton, werden in 1923 openbaar verkocht. De barakken werden vernield door de bewoners. Drie betonnen beddingen werden door de landbouwer gedeeltelijk uitgebroken.

Beschrijving

Betonnen open bedding, met twaalfhoekig grondplan en een diameter van 12 meter. Elke zijde is 305 centimeter lang. De rand is ongeveer 105 centimeter breed en bevat uitsparingen voor het plaatsen van de affuit. Op het betonnen platform was namelijk een centrale spil aangebracht die met ijzeren staven verankerd was in de bedding. De andere drie betonnen beddingen, die eveneens tot deze batterij behoorden en meer westwaarts moeten gesitueerd worden, zijn grotendeels uitgebroken.