De pastorie met neotraditionele reminiscenties werd opgetrokken naar een ontwerp van A. Struyven van 1890 en is gelegen ten zuidoosten van de Sint-Stefanuskerk. De ligging sluit trouwens eveneens aan bij het voormalige borchtdomein dat vandaag is ingericht als openbaar park (zie Hendrik Thumasplein).

Historiek

De oudste vermelding van een pastorie in Sint-Stevens-Woluwe klimt volgens D. Hoflack op tot 1496, jaar van de telling waar sprake is van 'twee geestelicke huysen' waarvan één de eigendom van de parochie en door de pastoor wordt bewoond. Ook in 1526 worden twee geestelijke huizen vermeld. In de decanale visitaties van 1565 is er sprake van een pastorie die goed is hersteld. De volgende vermelding dateert van 1571 waarbij ze wordt omschreven als hof met huis, stallen en schuur, een halve bunder groot. Mogelijk werd de pastorie vernield tijdens de godsdiensttroebelen, want in 1610 blijkt uit de Specificatie van de landerijen van de cure dat ze niet meer bestaat: 'een plaetse, daer het Curen huys plach op te staene, comende aenden kerckmuur tot beneden aenden molen'.

In de periode 1618-1632 werd door pastoor Le Mire (1618-1632) een nieuwe pastorie gebouwd en in 1805-1806 werden er grondige herstellingswerken uitgevoerd. Op het einde van de 19de eeuw, volgens literatuurgegevens in 1892-1893, werd een volledig nieuwe pastorie gebouwd naar een ontwerp van A. Struyven van 1890. Ze werd op het kadaster ingetekend in 1892 als 'reconstruction totale'. Op het einde van de jaren 1990 werd ze grondig gerestaureerd, zowel exterieur als interieur, en opengesteld voor culturele activiteiten.

Beschrijving

De pastorie is opgevat als een onderkelderd breedhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder een aan weerszijden afgewolfd leien zadeldak met de nok parallel aan de kerk en diverse dakkapellen. Het geheel is opgetrokken uit baksteen met verwerking van witte steen van Steenokkerzeel voor muurbanden en de diamantkopvormige hoek- en sluitstenen.

De voorgevel (noorden) is naar de kerk georiënteerd en bestaat uit een lijstgevel met centraal een verhoogde inkomtravee met overluifelde rondboogdeur en bekronend klokkentorentje. De eenvoudige rechthoekige vensters aan weerszijden van de inkom zijn gevat in een gevelhoog steekbogig spaarveld; lateien en lekdrempels zijn uitgevoerd in blauwe hardsteen; het schrijnwerk werd met uitzondering van de deur integraal vernieuwd.

Het uitzicht van de overige gevels sluit hierbij aan; de oostgevel vertoont uitgewerkte schoorsteenaanzetten en de westgevel werd bepleisterd en beschilderd.