Op 29 augustus 1926 werd het monument naast het stadhuis onthuld door Koning Albert I en Koningin Elisabeth. Het werd ontworpen op vraag van het stadsbestuur door de beeldhouwer Pieter Braecke.

Het monument bestaat uit een achthoekig waterbekken, waaruit een vierhoekige sokkel oprijst met aan elke zijde een bloembak. De kuip van het waterbekken is nu gecementeerd waardoor het effect van de mozaïektegeltjes onderaan verdwenen is. Op de uitspringende hoeken van de sokkel komen gestileerde fasces (roedenbundels) voor, bekroond door waterspuwende leeuwenhoofden. Op de sokkel staat viermaal het jaartal 1914-1918. Aan de voorzijde werd het jaartal 1940-1945 toegevoegd, een fakkel in smeedijzer met glazen vlam en een tweede, opengewerkte fakkel. Op drie treden staat een vierzijdige, naar boven toe verjongende gedenkzuil, die bekroond is door drie naakte kinderen. Een kleine jongen omknelt de vlag, een meisje reikt bloemen aan en een andere jongen houdt een blinkende helm geestdriftig omhoog.

Met zijn oorlogsmonument in Tongeren verliet Braecke de conventionele paden: geen treurende vrouwen, geen moedige soldaten, geen deprimerende naamlijsten, maar wel een monument dat een teken van hoop wou zijn, optimisme wou uitstralen, liefde, jeugd, toekomst... Vandaar dat er gekozen werd voor fris stromend water en geurige bloemen, een helderwitte zuil met daar bovenop een groep van drie kinderen, symbool van de onschuldige jeugd. Het geheel doet haast idyllisch aan, ware het niet dat tussen de leeuwenkoppen de jaartallen 1914-1918 de herinnering levendig houden aan vier harde jaren van ontbering en angst.