Reclamemuurschildering voor het hotel-restaurant Le Grand Veneur in Keerbergen op de zijgevel van een halfvrijstaande rijwoning.

De reclameschildering beslaat het bovenste deel van de topgevel vanaf het midden van de gevel. Iets minder dan twee derde van de reclameschildering, aan de rechterkant, heeft een effen gele achtergrond waarop een zwarte letterschildering van zeven regels is aangebracht, met volgende tekst in hoofdletters:

'A 15 Km Keerbergen Le Grand Veneur Hotel. Restaurant. Tea-Room. Tennis Parc Tel: (Malines) 511.15 - 511.16'

Een derde van de reclameschildering, aan de linkerkant wordt ingenomen door een heuvelachtig landschap met bruine ondergrond met vooraan siergras, in het midden een naaldboom en op de achtergrond een wit bouwwerk in art-decostijl, het hotel. Rechts op de voorgrond staat de jachtmeester ('grand veneur' ), die op een jachthoorn blaast. Hij is gekleed in een rood livrei, een lichtblauwe korte broek en een witte kousenbroek. Hij draagt verder een lichtgroene hoed. Achter de jachtmeester staat een jachthond.

De schildering is een reclame voor het hotel-restaurant Le Grand Veneur in Keerbergen. Dit indertijd in de streek bekende hotel-restaurant uit de art-decoperiode speelde een belangrijke rol tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het was vanaf 10 november 1944 het hoofdkwartier van de geheime operatie 'Antwerp X', die onder leiding van Brigadier General Clare H. Armstrong tijdens de laatste maanden van de oorlog werd opgezet om de Antwerpse haven te vrijwaren van de Duitse V1-bommen.

Op 4 september 1944 was Antwerpen immers in handen gevallen van de geallieerden. Dit was een belangrijke troef, aangezien de Antwerpse haven een capaciteit had van 90.000 ton vracht per dag, wat onontbeerlijk was voor de bevoorrading van de troepen. Het Duitse leger stelde alles in het werk om deze belangrijke haven lam te leggen en bouwde daarvoor in een hoog tempo V1-lanceersites ten oosten en zuidoosten van Antwerpen. De geallieerden waren echter snel op de hoogte van die plannen en brachten in het geheim luchtafweer in stelling.

Toen de Duitse aanvallen op Antwerpen begonnen op 24 oktober 1944 ging operatie Antwerp X in de tegenaanval: ' for 154 days and nights without letup and with ever increasing fury the 'battle of the buzz-bomb' was fought on the cold wet flats of Northern Belgium and Southern Holland'.

De geallieerde tegenaanval detecteerde 4883 V1-bommen. Van de 2394 bommen die gericht waren op de Antwerpse agglomeratie, werden er 2183 uit de lucht gehaald. Operatie Antwerp X speelde aldus een belangrijke rol in het behoud van Antwerpen en zijn haven.

Na de oorlog werd in het hotel-restaurant, in de kamer die als hoofdkwartier had gediend voor Brigadier General Armstrong, een gedenkplakkaat opgehangen, geschonken door de stad Antwerpen. Clare H. Armstrong ondertekende ook een dankboodschap, die werd opgenomen in het gastenboek van het hotel. Verschillende prominenten bezochten de site. Koningin Elisabeth ondertekende het gastenboek op 21 maart 1945.

Van het hotel zijn reclamefolders bewaard, waarin actief promotie gevoerd werd met operatie Antwerp X in combinatie met de figuur van de jachtmeester, zoals we die afgebeeld zien op de reclameschildering. Deze na-oorlogse folder, 1946 of later te dateren, vermeldt nog ook de telefoonnummers Malines 51115 en 51116. Oudere postkaarten geven het telefoonnummer Rijmenam 51115. Merkwaardig is verder nog een (niet gedateerde) postkaart waarop enkele obussen te zien zijn die gebruikt worden als terrasdecoratie bij het hotel.

Het hotel, oorspronkelijk ook voorzien van een bijzonder fraaie tuinaanleg, onderging in de loop der jaren een aantal vrij ingrijpende verbouwingen en werd vanaf 1978 eigendom van het gemeenschapsonderwijs. Op het ogenblik van de inventarisatie van de reclamemuurschildering stond het leeg.

De reclamemuurschildering was aangebracht op de zijgevel van een eenvoudige rijwoning, vlakbij de oudste Vierendeelbrug (1935) over de Geerdegemvaart en was dus perfect zichtbaar vanuit de trein. Ze zat lange tijd verstopt onder vezelcementleien en kwam in de zomer van 2013 aan het licht, toen de reeds vergunde afbraak van de woning in het kader van de plannen voor de Mechelse stationsomgeving werd voorbereid. Nadat een ultieme reddingspoging faalde, werd het pand eind augustus 2013 gesloopt en verdween daarmee ook de reclamemuurschildering.