Net als de woningen op nummers 11-13, werd deze neoclassicistische burgerwoning ontworpen door architect Victor Durlet in 1895, in een eenvoudige, maar verzorgde neoclassicistische stijl. Durlet was met dit soort woningen actief als architect in de Antwerpse wijken die eind 19de eeuw werden ontwikkeld, zoals het Zuid en Zurenborg. Opdrachtgever was Gustave Lauwers-Weysen, wonende in de Walvisstraat 47. Wellicht werd de grote woning als opbrengsteigendom gebouwd, onderverdeeld in appartementen.

Het gaat om een woning van drie traveeën en twee en een halve bouwlagen op een souterrain, gevat onder zadeldak. De gevelafwerking en –indeling beantwoordt aan de eind-19de-eeuwse burgerlijke smaak, waarbij dergelijke neoclassicistische burgerhuizen het meest populair waren. Bepleisterde en witgeschilderde lijstgevel met houten kroonlijst op klossen, hardstenen plint met hoge betraliede keldervensters, rechthoekige muuropeningen, kordonlijsten, imitatievoegen op de begane grond, accent op de centrale travee met balkon en vensterrisaliet in de bovengevel. Het verzorgde schrijnwerk, een handelsmerk van Durlet, is gaaf bewaard: dubbele voordeur met bovenlichten, T-vensters.