De neoclassicistische stadswoningen op nummers 7 en 11 zijn de enige twee bewaarde uit een reeks van vier woningen. Het plan voor de reeks werd getekend in 1891 door architect Ernest Pelgrims in opdracht van de in 1886 opgerichte "Société anonyme pour la construction de maisons bourgeoises", een maatschappij die als doel had de woningbouw in Zurenborg te organiseren. Daarvoor werkte de maatschappij samen met verschillende architecten, die de meest diverse ontwerpen tekenden. Pelgrims is er daar één van, met zowel opvallende eclectische ontwerpen, als woningen met een zeer bescheiden omvang en gevel.

Van deze laatste typologie is deze reeks van vier een voorbeeld. De meest linkse woning, op nummer 5, heeft ondertussen een totaal gewijzigd uitzicht. Op het ontwerp kreeg de woning een bredere en ook iets hogere gevel dan de rest, drie traveeën en twee bouwlagen tellend.

De andere drie woningen (7-11) werden identiek uitgewerkt, als drie woningen van twee bouwlagen en twee traveeën onder een mansardedak. Hiermee behoren ze tot de kleinste woningen in de wijk Zurenborg. Hun lijstgevels werden verzorgd uitgewerkt, met een neoclassicistische aankleding, die bij nummer 9 verdwenen is. De gevels zijn bepleisterd en witgeschilderd, met een hardstenen plint en houten kroonlijst op klossen.

De woningen hebben een enkelhuisindeling, met een smalle deurtravee links en een iets bredere, als risaliet uitgewerkte venstertravee rechts, versierd met imitatievoegen. Horizontale accenten door de kordonlijst en de doorlopende onderdorpels. De rechthoekige muuropeningen zitten in een geprofileerde omlijsting en bewaren in grote mate hun originele houten schrijnwerk, met T-vensters, mooie paneeldeuren met bovenlicht en een houten rolluik (7). Bij nummer 7 zijn ook de twee dakvensters bewaard, voorzien van een gebogen fronton.