De lange huizenrij van zeven woningen, oorspronkelijk acht, is één van de grootste ensembles in de Grotehondstraat. Ernest Stordiau ontwierp dit ensemble in 1886 in opdracht van de "Société anonyme pour la construction de maisons bourgeoises".

Deze bouwmaatschappij werd in 1886 opgericht om de woningbouw in Zurenborg te organiseren. In eigen beheer zorgde de bouwmaatschappij voor de realisatie van talrijke modelprojecten op Zurenborg. Architect Ernest Stordiau was hierbij een belangrijke participant, bekend omwille van zijn expressieve, opvallende gevels. Het ensemble hier in de Grotehondstraat wijkt af van de ontwerpen waarmee Stordiau bekendheid verwierf: ze zijn heel bescheiden van opzet en volgen grotendeels de standaard neoclassicistische aankleding die voor de meeste woningen in Zurenborg werd gekozen. Het schrijnwerk in dit ensemble is ten dele bewaard.

Stordiau tekende een volledig symmetrische ensemble van acht woningen; het meeste linkse huis (nummer 27) is sterk verbouwd. De huizen zijn twee per twee identiek, waarbij de woningen op nummers 33-35 het middelpunt vormen. Alle woningen hebben een bepleisterde lijstgevel van drie traveeën, waarbij de doorlopende brede kordonlijsten en hardstenen plinten de ensemblewerking benadrukken. Door de verschillende kroonlijsthoogtes en de telkens andere aanpak van de gevels, wordt een heterogeen, levendig ensemble gecreëerd.

De centrale woningen nummers 33 en 35 tellen drie traveeën en twee en een halve bouwlaag onder zadeldak. Standaard neoclassicistische afwerking met imitatievoegen op de begane grond, geprofileerde kroonlijst, ijzeren borstwering voor de bovenvensters. De twee flankerende huizen op nummers 31 en 37 hebben dezelfde uitwerking als de middelste huizen, maar zijn een halve bouwlaag lager.

Dit eenvoudige viertal wordt geflankeerd door twee woningen (29 en 29) die een andere, meer eclectische invloed kennen bij hun gevelopbouw. De drie traveeën tellende begane grond met imitatiebossage wordt gevolgd door een verdieping met twee vensteropeningen onder een speciale, gebroken kroonlijst. Op de bovenverdieping, vier smalle gekoppelde vensters met tussenzuiltjes waarvan het kapiteel eveneens een gebroken kroonlijst vormt. De houten kroonlijst van deze twee gevels is versierd met klossen en met een rechte tandfries. Het parement van nummer 29 is vervlakt.

Van het huizenduo dat het ensemble aan beide kanten afsluit, is enkel de rechter woning bewaard (nummer 41), zij het met een later toegevoegde derde bouwlaag. De tegenhanger op nummer 27 is sterk verbouwd. De indeling en aankleding van de neoclassicistische huizen centraal in het ensemble wordt hier hernomen.