Aan de even zijde van de Grotehondstraat, tussen nummers 10 en 36, is een gave huizenrij van eind-19de-eeuwse neoclassicistische burgerhuizen bewaard, die een zeer goed beeld geven van de oorspronkelijke sfeer in Zurenborg. De huizenrij bestaat uit huizen die voor een privépersoon zijn gebouwd, afgewisseld met kleinschalige reeksbouw van investeerders.

Een van de meest verzorgde woningen uit de reeks, voorzien van verfijnde decoratie, is de woning op nummer 20. Bouwmeester Alexis Van Mechelen tekende het ontwerp in 1893 voor "commissaris" Bruno Van Aelst, op dat moment nog in de Trapstraat 8 in Antwerpen-Noord wonende.

Uit die periode van de carrière van Van Mechelen kennen we vooral de huizen in eclectisch stijl, met originele invloeden uit de Italiaanse renaissance. In 1897 ontwerpt hij een woning in art nouveau. Hier echter, in de wijk Zurenborg, tekent hij een woning met een neoclassicistische gevel. Deze bouwstijl was het meest gangbaar op het einde van de 19de eeuw bij de burgerij. In Zurenborg wordt het gros van de woningen in deze stijl gebouwd, net zoals in de andere eind-19de-eeuwse wijken van de stad.

De woning kent een klassieke, standaard opbouw, die we vaak terugvinden bij burgerhuizen. De woning telt drie traveeën en twee bouwlagen onder een leien mansardedak met centraal dakvenster, bekroond met fronton. De twee flankerende oeils-de-boeuf zijn weggehaald.

De hardstenen plint, de houten kroonlijst op klossen, de begane grond met imitatiebossage, de kroonlijst, de rechthoekige muuropeningen en het centrale balkon dat verdergezet wordt in de balustrades van de zijvensters, zijn allemaal gestandaardiseerde elementen. Hier zijn ze met zorg uitgevoerd en gaaf bewaard en tevens aangevuld door verfijnde decoratieve elementen: we zien noppen, grote versierde sluitstukken van de bovenvensters, maskers verwerkt in het fronton van het deurvenster en in de velden met stucdecoratie onder de kroonlijst. Het schrijnwerk van ramen en deur is bewaard.