De voormalige Villa Quitmann uit het einde van de 19de eeuw is vandaag in gebruik als gemeentehuis van Zaventem. Het inmiddels meermaals verbouwde landhuis is momenteel gelegen in een ruim park tussen de Groenstraat en de Diegemstraat.

Historiek

Volgens enkele literatuurbronnen gebeurde de bouw van dit landhuis in opdracht van David Alexander Feldheim (1854-1933). Als bouwjaar wordt meermaals, doch verkeerdelijk 1866 aangehaald.

Onderzoek van de kadasterarchieven wees uit dat het landhuis werd gebouwd in 1896 in opdracht van Hermann Quitmann. Quitmann, van Duitse afkomst, was op dat ogenblik de eigenaar van de nabijgelegen, in 1852 opgerichte 'Tannerie & Maroquinerie Belges', de belangrijkste industriële onderneming van Zaventem. De bouw van het landhuis werd kadastraal geregistreerd in 1897. In 1921 werd op het kadaster de verkoop aan Herman Feldheim geregistreerd; Herman Feldheim staat geregistreerd als een van de patroons van de leerlooierij op dat ogenblik; mogelijk werd het landhuis van dan af naar hem benoemd. Het pand werd toen trouwens licht gewijzigd; zo werden de veranda’s aan de voorzijde toegevoegd en het achterste gedeelte, oorspronkelijk slechts één bouwlaag en dus beduidend lager, zie oude prentkaarten en mutatieschetsen, werd vermoedelijk op dat ogenblik verhoogd. In 1974 werd het kasteeltje samen met het park en twee aanpalende eigendommen aangekocht door de gemeente. De drie eigendommen werden met elkaar versmolten tot een park van nagenoeg 3 ha; aan de Diegemstraat bleef een deel van de zandstenen omheiningsmuur bewaard. Eind jaren 1990 werd het landhuis gerestaureerd en ingericht als gemeentehuis.

Beschrijving

Dit eenvoudig uitgewerkte, neoclassicistische landhuis bestaat uit een hoger en vooruitspringend centraal gedeelte van drie traveeën en drie bouwlagen onder een pannen schilddak, uitgewerkt in de diepte; dit centrale gedeelte wordt aan weerszijden geflankeerd door een lager gedeelte van één travee en twee bouwlagen onder een haaks op het centrale gedeelte aansluitend half schilddak.

Achter deze drie volumes ligt vandaag een qua uitzicht aansluitende aanbouw van twee bouwlagen onder plat dak; oorspronkelijk waren hier drie lagere aanbouwsels die vermoedelijk in de jaren 1920 werden verhoogd tot twee bouwlagen. Het geheel is onderkelderd en heeft een verhoogde begane grond; de ten dele beraapte, ten dele gecementeerde lijstgevels worden horizontaal geaccentueerd door de omlopende houten kroonlijst op modillons en de eveneens omlopende geprofileerde waterlijsten. Het centrale gedeelte omvat de inkom en wordt voorafgegaan door een steektrap met bordes.

De rechthoekige al dan niet blinde vensters zijn gevat in een geriemde omlijsting en aan de voorzijde ten dele voorzien van Franse balkons. Het schrijnwerk werd integraal vernieuwd.

De circa 1920 toegevoegde veranda's aan weerszijden van de ingang zijn inmiddels opnieuw opengewerkt. De steigergaten onder de kroonlijst zijn gevuld met diamantkoppen. De gevelhoge gebogen uitbouw aan de achtergevel werd gerealiseerd nadat de gemeente het landhuis had aangekocht, deze verbouwing werd kadastraal geregistreerd in 1981. In het interieur bleven de imperiale trap, parketvloeren en een houten schouw in de raadzaal bewaard.